Ooit, in 2013 om precies te zijn, bezocht ik op een avond toevallig het park in Loulé en stond ik plotseling oog in oog met een aantal mysterieuze, magisch en bijna mythisch uitziende 'Wezens'.

Ik moest mezelf knijpen om er zeker van te zijn dat ik wakker was en dat deze dromerige wezens niet een verzinsel van mijn verbeelding waren. Zwaaiend met hun gevederde gelaatstrekken nodigden deze kleurrijke geesten en godinnen iedereen en iedereen uit om binnen te komen in wat nu het 8100 café is.

Ik ging naar binnen en, eerlijk gezegd, was de rest van de avond een beetje wazig. Maar een prachtige waas! Er waren flitsende hoelahoepjes, vuurjongleurs, prachtige muurschilderingen, beelden, projecties, betoverende muziek en al die tijd bewogen deze etherische wezens uit een andere wereld zich gracieus onder ons, hangend aan de plafonds en dansend in de ramen.

Ik ben het nooit vergeten.

De reis gaat verder

Vorig jaar (sommigen van jullie herinneren zich dit) ontmoette ik de "Famous 5" leden van het Quinta Art Collective toen ze de kinderen hielpen van de AIS (Algarve International School) die aan het spetteren waren met verf en een aantal kleurrijke muurschilderingen op de voormuur van hun school aan het maken waren.

Of, misschien moet ik zeggen, dat ik de "Famous 4" ontmoette. Toin Adams, de prachtige metaal-beeldhouwster van de bende, ontbrak. Ze had haar voet bezeerd en hoewel ze er was om het startschot te geven, kon ze niet blijven.

Ik ontmoette haar een paar maanden later op Jessica Dunn's tentoonstelling en in ons korte gesprek vertelde ze me dat ze in de laatste fase was van een project dat al 12 jaar in de maak was.

Faro's Fisherman Heroes

Op 30 november 1943 stortte een Amerikaanse Liberator bommenwerper neer in de monding van Faro. Lokale Portugese vissers zagen de crash en lanceerden een gewaagde reddingsactie. Ze slaagden erin de overlevende piloten veilig aan land te brengen, maar ze kregen nooit enige erkenning in die tijd en hun heldendaad werd weggevaagd door het getij van de geschiedenis... Tot nu!

Het verhaal werd aan het licht gebracht door de Algarve-journalist Carlos Guerreiro, en het trok de aandacht van Michael Pease, een gepensioneerde Engelsman, nu 90, die al vele jaren in de Algarve woont.

Michael vond dat zo'n moedige daad gevierd moest worden - er moest een gedenkteken voor komen. En, gelukkig voor hem, vond hij precies de persoon die 'het mogelijk kon maken'.

Het is een werk van liefde geweest voor Toin, en ook voor veel van haar creatieve en behulpzame vrienden en familie, die de afgelopen jaren hun hart, hun ziel en niet te vergeten hun tijd in het stuk hebben gestoken en zonder wie het volgens Toin nooit mogelijk zou zijn geweest.

Het is niet van een leien dakje gegaan, maar nu staat deze prachtige stalen sculptuur eindelijk op haar plaats aan de Largo de São Francisco (dicht bij de jachthaven). Het kijkt uit over dezelfde riviermonding waar het ongeluk plaatsvond en brengt hulde aan die moedige vissers, vereeuwigt het moment in metaal en zet hun moed weer stevig aan wal.

Ik moet er misschien bij vermelden dat de gedenkplaat nog niet helemaal klaar is en dat de datum voor de inwijding nog moet worden vastgesteld. Maar, als ik het zo mag zeggen, u kunt er altijd een kijkje gaan nemen - het gaat toch nergens heen.

Volg uw dromen

Toin daarentegen is iets moeilijker te vinden, maar uiteindelijk lukte het me haar te zien in café 8100.

Ze is geboren in Zimbabwe, woont al 20 jaar in Portugal en waagt zich regelmatig aan het versieren van de wereld met wat alleen maar haar 'monumentale' kunstwerken kunnen worden genoemd.

Ze werkt met staal, acryl, glasvezel, steen en alles wat ze maar te pakken kan krijgen. Ze houdt ervan om grootschalige sculpturen te bouwen en, in haar eigen woorden: "uitvogelen hoe ze niet kunnen omvallen".

Maar niet alles wat ze maakt is MASSIEF. Toin maakt ook muurschilderingen en tekent de meest ongelooflijke tekeningen, geïnspireerd door de magie en het mysterie van haar thuiscontinent, Afrika.

Bedenk wat je wilt zijn en wees gewoon

Langzaam realiseerde ik me dat we niet alleen waren.

Herinner je je die sprookjesachtige avond waarover ik je in het begin vertelde? Wel, tot mijn grote vreugde ontdekte ik dat Toin een van de schitterende geesten achter dat evenement was en dat ik op de een of andere manier terecht was gekomen tussen de nieuwste constellatie van deze 'denkbeeldige wezens' toen ze om ons heen gingen zitten om te brainstormen over een toekomstig project.

Geïnspireerd door het boek van Jorge Luis Borges genaamd 'The Imaginary Beings' (een soort encyclopedie voor mythische wezens), brengt dit informele kunstcollectief af en toe diverse creatieve talenten van over de hele wereld samen om uitgebreide evenementen te creëren en, nou ja... "dromen waar te maken". (Ik kan niet wachten om te zien wat ze deze keer tevoorschijn toveren.)


Ze leefden nog lang en gelukkig

Dit verhaal lijkt over te springen van feeën naar vissers - en weer terug. Maar in dit geval lijkt het passend te zijn.

Toin, kreeg ik de indruk, lijkt te jongleren met veel verschillende projecten. Altijd verder en 'ladders op' naar het volgende grote ding. Maar wat geweldig is - is dat ze iedereen mee wil nemen op de rit.

Teamwork is wat de 'dromen echt laat werken'.

Om meer over haar te weten te komen, volg haar op Facebook (@ToinAdams Scuptor) of Instagram (@ToinAdams) of bezoek haar website www.toinadams.com