Van de drie in Portugal broedende vogelsoorten is de klapekster de enige die in Portugal verblijft en die na het broedseizoen zijn territorium niet of nauwelijks verlaat. Zwervende juvenielen die op zoek zijn naar een nieuw territorium verplaatsen zich iets verder en een paar steken zelfs over naar Noord-Afrika via de Straat van Gibraltar. Hoewel het angstaanjagende roofdieren zijn, zijn ze slechts zo groot als ee lijster, maar met tamelijk langere staarten.

Tot voor kort werd de Meridionalis beschouwd als slechts een zuidelijke vorm van de circumpolaire Grijze Snip die in de winter voorkomt ten zuiden van zijn subarctische broedgebied, maar zeer zeldzaam is in Iberia. Ik vermoed dat enkele die vroeg in de herfst aankomen eigenlijk verwant zijn aan een gelijksoortige vogel uit de Sahara (misschien ook een andere soort), die ik twee keer gezien heb in zuid-west Algarve na zuidelijke zand-aanvoerende winden.

In Portugal komen Zuidelijke Grijze klapekster in het hele land voor, behalve in het noordwesten aan de kust, maar ze zijn slechts dun verspreid in de Algarve. Zij zijn het meest algemeen in de open vlakten van de provincie Alentejo, waar men ze kan zien scannen naar prooien van insecten, zoals sprinkhanen, aan telegraafdraden langs de weg. Ze vangen ook kleine vogels, knaagdieren en hagedissen als de gelegenheid zich voordoet. Naast het bespringen van grondprooien vanaf een zitstok, kunnen ze ook lang blijven zweven en vliegende insecten in de directe achtervolging nemen. Als er geschikte dekking is, gebruiken deze opportunistische vogels ook een verrassingsaanval op lage hoogte, vergelijkbaar met die van sperwers.

Buiten het broedseizoen, wanneer ze gemakkelijk te zien zijn, zijn ze van nature solitair, maar wanneer ze nestelen zijn ze veel gereserveerder. De nesten bevinden zich altijd in bomen of doornig struikgewas, meestal ongeveer drie meter boven de grond. De territoria zijn vrij groot (tot tien hectare), zodat de broeddichtheid overal vrij laag is. De zang, die door beide geslachten wordt gegeven, bestaat uit rustig, krassend gekras, afgewisseld met luidere, rauwe tonen en wat mimiek. Verre nasale roepgeluiden en een langgerekt gefluit communiceren tussen paren.

De belangrijkste bedreiging voor alle soorten klapeksters wordt gevormd door grotere roofvogels, met name sperwers en haviken. De Portugese populatie van de klapekster lijkt stabiel te zijn, in tegenstelling tot Spanje waar intensivering van de landbouw waarschijnlijk verantwoordelijk is voor een achteruitgang die in de jaren 1970 begon.