Stenen stapelen

Ik laat mijn hond heel vroeg uit als er niemand in de buurt is, en toen ik een paar stenen langs de kant van het pad had gezien, balanceerde ik ongeveer een week lang elke dag een andere steen bovenop de vorige - ik weet niet waarom ik het deed, het voelde gewoon bevredigend.

Het beeld is te zien, en het duurde niet lang - gisteravond vermoedde ik dat een dier er een plas op had gedaan (als ik vanochtend naar de vochtige plek aan één kant kijk), en hem daarbij per ongeluk omver had geschopt (ik kan me de schok voorstellen). De echtgenoot keek me vragend aan toen ik hem vertelde wat ik had gedaan, en mompelde toen iets over dat ik een gekke vrouw was.

Rotsbalanceren is blijkbaar een echt 'ding', meestal gedaan met meer aangename gladde kiezels in plaats van mijn rotsachtige aanbod. Er zijn zelfs professionele kunstenaars die uren kunnen besteden aan hun rotsbalancering, hun doel bij het stapelen van de stenen is om het onmogelijke mogelijk te laten lijken, en hoe groter de bovenste steen, hoe onwaarschijnlijker het bouwwerk eruitziet. Mensen gaan er vaak van uit dat ze hun bouwwerken met lijm of steunstaven hebben samengesteld of dat ze het eindresultaat hebben gefotoshopt, maar het is gewoon slim balanceren.

Een Japanse rotsbalancer is geïnteresseerd in rotsbalanceringssculpturen wat betreft hun algemene silhouetten en houdt rekening met de vormen en kleuren van de gebruikte rotsen en hun effect op de contouren van het beeld. Hij begint zijn ontwerpen met het kiezen van een steen die bovenaan wordt geplaatst en bouwt daar naartoe.

Steenhopen

Steenhopen worden ook wel 'cairns' genoemd en markeren vaak wandelroutes in parken, of worden gebouwd op toppen of bergtoppen door passerende mensen die hun eigen bijdrage aan de stapel toevoegen.Elk park heeft andere regels over cairns, dus het is altijd een goed idee om op de website van een park te kijken voor informatie over wandelroutes voordat je gek wordt en er een begint te bouwen, want een van de zorgen is dat de stapel zo groot kan worden dat omvallen een nietsvermoedende wandelaar verderop pijn kan doen die misschien even gestopt is om het uitzicht te bewonderen en zelf omvalt. Of ze kunnen verkeerd geïnterpreteerd worden als markeringspunten die ten onrechte gevolgd kunnen worden door andere wandelaars.

Spirituele reden?

Deze 'kunst' wordt vaak in verband gebracht met spiritualiteit en geluk, waarbij wordt gezegd dat hoe hoger de stapel wordt, hoe meer geluk iemand heeft als hij iets aan de stapel heeft toegevoegd, en dat de praktijk hen innerlijke balans schenkt, omdat het symbolen zijn van stabiliteit, creativiteit, eigenwaarde, kracht en kwetsbaarheid. Voor een boeddhist is het stapelen van stenen een traditie van toewijding en gebed.

Stenen stapels zijn gebouwd door culturen over de hele wereld, van nomadisch tot agrarisch tot tribaal. Mongolen in de oudheid bouwden steenhopen, net als bergbewoners in Zuid-Amerika. Vaak waren de stapels bedoeld om mensen te helpen hun weg veilig te vinden in gebieden met weinig of geen vegetatie.

De natuurkunde achter de kunst

Het is eenvoudig - de plaats waar elke rots op de rots eronder rust is het contactpunt. De kunstenaar kiest elk contactpunt en zoekt naar kleine depressies of spaanders in een van de rotsen. De kromming van de andere rots nestelt zich in deze depressie. Er moeten drie punten zijn rond de rand van deze depressie waar de rotsen elkaar daadwerkelijk raken en een kleine driehoek vormen. Het gecombineerde zwaartepunt van de rots of rotsen erboven moet recht boven deze kleine driehoek liggen en er moet ook genoeg wrijving zijn om te voorkomen dat de rotsen van elkaar afglijden. Hoe kleiner en verder van horizontaal de contacten, hoe beter het beeld. Dat is alles. Nou ja, dat is de theorie. In mijn geval heb ik gewoon wat rondgelopen en plat uitziende stenen uitgezocht en elke dag een nieuwe gebalanceerd.Ik geef toe dat ik lang heb gezocht naar een steen die misschien genoeg gebogen was om twee 'contactpunten' te hebben (derde steen van boven, hoewel ik toen nog niet wist dat dat deel uitmaakte van de kunst), maar het andere beeld (niet het mijne!) is veel rustgevender, mooie ronde kiezels tegen zacht kabbelende golven.

Nou ja, ik denk dat iedereen ergens moet beginnen.

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan