Ethel Baraona Pohl, curator en medeoprichter van dpr-barcelona, een uitgeverij-studio voor architectonisch onderzoek en praktijk, en onderzoeker aan de afdeling architectuur van de ETH Zürich Universiteit, is in Lissabon om deel te nemen aan het festival "A revolution like this - struggle and fiction: the housing issue", gepromoot door het Goethe-Institut Portugal.

In een gesprek met Lusa gelooft de onderzoekster van Salvadoraanse afkomst die in Barcelona woont dat de vorige Portugese regering (PS) "goede dingen heeft gedaan" en dat Lissabon "goede mensen heeft die onderzoek doen en debatteren".

"Ik hoop dat Lissabon al voorbij de extreme periode is die Barcelona de afgelopen jaren heeft doorgemaakt", zei ze, waarbij ze opmerkte dat de Catalaanse stad de gevolgen heeft ondervonden van "beleid dat massatoerisme bevorderde of dat alleen bedoeld was om geld te genereren".

In de afgelopen acht jaar zijn er echter "veel regels aangenomen voor lokale accommodaties en is de stad een beetje rustiger geworden," merkt ze op. "Wat nodig is, is evenwicht en regulering", zegt ze, waarbij ze benadrukt dat de oplossingen politiek moeten zijn en dat "architecten en stedenbouwkundigen slechts een klein beetje kunnen helpen".

Alleen regulering zal ervoor zorgen dat "de huren niet buitensporig stijgen, bedrijven zich niet alleen richten op het bedienen van toeristen en de prijzen op een niveau blijven waarop de lokale bevolking een kopje koffie of een biertje kan drinken," gelooft ze.

Ethel Baraona Pohl heeft zich gericht op inclusieve huisvesting, voor meer kwetsbare groepen. "Er zijn nog steeds veel moeilijkheden, maar er ontstaan goede praktijken", zegt ze, waarbij ze erkent dat "het niet gemakkelijk is" om te reageren op de verschillende lagen van uitsluiting. De onderzoeker pleit voor het creëren van "een specifieke ruimte" voor deze groepen - vrouwen, senioren, racistische mensen, lesbiennes, homo's, biseksuelen, transgenders en queers - waar ze zich "veiliger" voelen, wat vervolgens relaties met andere gemeenschappen zal vergemakkelijken.

"Het is niet eenvoudig om snel inclusieve huisvesting voor iedereen te creëren", erkent ze, eraan toevoegend dat het nodig is om "samen te werken met de gemeenschappen om hun behoeften te begrijpen".

In Barcelona zijn er de afgelopen zes jaar "enkele coöperatieve huisvestingsprojecten geweest die gericht waren op verschillende bevolkingsgroepen en die heel goed werken".

Het helpt ook - benadrukt ze - dat "jongere architecten gevoeliger zijn en nog niet betrokken zijn bij de marktdynamiek".