"Het was zo'n ochtend." Ze grijnst. "Druk met leveringen en het ontwijken van het verkeer." Hoofdschuddend zet ze haar ultrasterke zonnebril af. "De zon komt hoger! Het wordt gevaarlijk op de binnenwegen." Hoezo? "De velden zijn ontdaan van struiken, bomen en natuurlijke ondergroei. Stapels onheilspellend grote met plastic bedekte zonnepanelen zijn ervoor in de plaats gekomen. Helaas staat het hekwerk nu zo dicht bij de bocht van de landweggetjes, dat er weinig ruimte is voor verkeer." De vreemde Juggernaut met zijn enorme wielen. "Nergens om te ontwijken!" Hetzelfde geldt voor de hazen, javelli, vogels en wilde dieren die zich schuilhouden in het toevluchtsoord dat ooit het platteland van de Algarve was.

"Kolonies verwilderde katten zullen ook een probleem vormen." Het is niet eenvoudig om kolonies veilig en op een discrete afstand te houden. Ergens zijn dieren, natuur en zorg losgekoppeld geraakt. Jenny laat zich niet gemakkelijk op een zijspoor zetten. "Waar we vroeger rustige routes hadden en gebieden waarvan we wisten dat ze veilig waren, is het nu een gekkenhuis". Ze heeft ook gemerkt dat er meer dode dieren op de weg liggen. "Het redden en herplaatsen van dieren is al moeilijk genoeg als ze gezond en heel zijn. Maar als ze ernstig gewond en getraumatiseerd zijn, is het hard werken en moet er extra geld worden uitgegeven aan diergeneeskundige zorg." Jenny heeft zo'n jonge kat herplaatst. "Carla doet het verbazingwekkend goed. Volledig hersteld en heerst over de troep!" Goed. Vechten tegen de onmenselijkheid die lijkt toe te nemen.


"Helaas niet alleen dieren, maar ook mensen en kinderen." De wereld lijkt sneller te gaan dan het werkelijk kan. Niet in staat om bij te blijven. "De maatschappij zet kinderen op school om ze op te voeden tot goede mensen." Er is een probleem met wat ze thuis zien. Op hun supergrote schermen is het tegenovergestelde te zien van wat verantwoordelijke, zorgzame mensen hen proberen te leren." Wreed, gewelddadig gedrag neemt toe. "Kinderen zien dingen waaraan ze zo'n 20/30 jaar geleden niet zouden worden blootgesteld." Tragisch maar waar.

"Plattelandskinderen worden op een andere manier aan het leven blootgesteld dan stadsmensen. Verschillen in waarden." Helaas vinden opvangcentra, verenigingen en gezinnen het al moeilijk genoeg om hun kinderen te voeden en te kleden zoals ze gewend zijn. Ze zoeken hulp bij liefdadigheid. Het 'huisdier', de harige hond of kat, wordt als eerste gedumpt. We kijken naar de moeders en echtgenotes om de waarden binnen het gezin te behouden en te koesteren. Helaas zijn ook zij niet beschermd tegen een slecht humeur of misbruik. Tijd voor verandering? "Hopelijk wel. De toekomst zou veiliger en gelukkiger moeten zijn. Terug naar de traditionele gezinswaarden."

Info.apaaportugal@gmail.com