Vóór

Het is belangrijk om te begrijpen wat er vóór de welbekende Anjerrevolutie gebeurde. Portugal viel onder een regime met de naam Estado Novo. Het regime was een dictatuur onder leiding van António de Oliveira Salazar, voormalig minister van Financiën, die later staatshoofd werd. In 1933 was het autoritaire regime in Portugal dus geïnspireerd door de andere fascistische regimes in Europa. Het regime stond bekend om zijn autoritaire politie die de vrijheid van meningsuiting beperkte en democratische processen terugdrong.

De economische stagnatie van het land en de continuïteit van het behoud van de koloniën in Afrika waren enkele van de redenen voor de ontevredenheid van de Portugese bevolking. Naast de internationale druk om de koloniën onafhankelijk te maken, voelden de Portugezen zich onrechtvaardig door de politieke onderdrukking en in de jaren 70, na de dood van de Salazar, begon het regime te verzwakken.


Vooruitgang

Omdat de staat de Afrikaanse koloniën geen onafhankelijkheid wilde geven, vond de Koloniale Oorlog plaats. Zo waren er veel jonge mannen verplicht om naar Angola, Mozambique en Guinee-Bissau te gaan om de onafhankelijke krachten op het Afrikaanse continent terug te vechten. De voortdurende doden en gewonden van de Portugese soldaten waren een van de keerpunten voor de militairen om te proberen iets aan het regime te doen. Toen werd de Movimento das Forças Armadas (MFA) opgericht door jonge soldaten en in het hoofdkwartier begon een revolutie.

Naast de militairen waren jonge studenten in het geheim linkse bewegingen aan het oprichten en begonnen ze kritischer te worden over Estado Novo. De socialistische en communistische ideeën werden verspreid en de bevolking begon langzaam te begrijpen dat wat er in Portugal werd geleefd niet het beste was.


Tijdens

Op 25 april 1974 had de MFA alles klaar om de revolutie te beginnen. De militairen namen de controle over van de radiostations. Het was 22.55 uur toen de radio E Depois do Adeus speelde, een liedje van Paulo Carvalho dat Portugal vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival van dat jaar. Het liedje zou niemand van het regime verdacht maken. Maar het was om 12:20 uur, toen Grândola Vila Morena op de radio speelde, dat de bevolking zich realiseerde dat het regime aan het veranderen was.

De militairen hadden Marcello Caetano, de vervanger van Salazar, gevangen gezet. Terwijl de leider probeerde te onderhandelen met de soldaten, was de wil van het volk sterker dan welk regime dan ook. In de straten van Lissabon marcheerden soldaten, vreedzaam, met anjers op hun geweren, gegeven door Celeste Caeiro.

Marcello Caetano legde zijn politieke functie neer en Admiraal António de Spínola, die geen deel uitmaakte van de MFA, werd staatshoofd, hoewel hij een democratischer regime beloofde.

Vanaf de revolutie was Salgueiro Maia een van de belangrijkste soldaten van de revolutie. Hij werd vooral erkend door de Portugezen en vaak geportretteerd in films en tv-series.


Na de revolutie

Toen de revolutie voorbij was, onderging Portugal verschillende politieke en sociale veranderingen. De eerdere Afrikaanse koloniën werden onafhankelijke landen en na enige politieke instabiliteit kwam er vrijheid in Portugal toen de grondwet van 1976 eindelijk werd gepubliceerd.

Het heden

25 april wordt nog steeds gevierd door de Portugezen, die er trots op zijn dat ze in hun geschiedenis een vreedzame revolutie hadden die een fascistisch regime afschafte. Na de revolutie opende het land zijn deuren en kwam het dichter bij internationale naties en economieën te staan. Na de Anjerrevolutie trad Portugal toe tot de Europese Unie en vestigde het zich naast andere Europese landen.

Om deze dag te vieren, kunnen er jaarlijks optochten worden gehouden ter ere van de Anjerrevolutie, maar ook bijeenkomsten en zelfs liveshows in verschillende Portugese steden. Portugese politici spreken tijdens de vergadering meestal over het belang van deze dag en hoe jongere en oudere generaties moeten begrijpen hoe belangrijk vrijheid is voor een land.

Credits: Pexels;

Het belang van de feestdag wordt niet alleen door scholen uitgedragen, maar ook door degenen die tijdens de Estado Novo leefden. Voor de oudere generaties markeert deze dag de dag waarop de onderdrukking voorbij was en mensen eindelijk gelukkig en comfortabel in hun eigen huid konden leven. Nu zijn mensen vrij om te praten, te denken en hun gedachten te delen. De pers is nu vrij om het nieuws volgens de feiten te publiceren. Het einde van de dictatuur gaf het Portugese volk een nieuwe betekenis aan het leven, die de Portugezen willen behouden, wat blijkt uit de jaarlijkse viering van 25 april.

In 2025 viert Portugal 51 jaar vrijheid, in de hoop dat het nog 51 jaar en verder zal leven.

Author

Deeply in love with music and with a guilty pleasure in criminal cases, Bruno G. Santos decided to study Journalism and Communication, hoping to combine both passions into writing. The journalist is also a passionate traveller who likes to write about other cultures and discover the various hidden gems from Portugal and the world. Press card: 8463. 

Bruno G. Santos