Adlarımızı bir yöneticiye verdik, kimliklerimizi teslim ettik ve karşılığında bir kağıt aldık. Odanın karşı ucundaki uzun katlanır ekranların arkasına adım attım, ilk Portekiz seçimlerimde oy kullanmaya hazırlandım.

Buraya gelmek kolay değildi.

Yolculuk 2013 yılında başladı. Penela kale kasabası yakınında yaşarken, bir göçmenlik avukatı tuttuk ve kocam için vatandaşlık sağlama sürecine başladık. O zaman atalarından dolayı hızlı bir yolda olacağını düşündük, ama aslında bir nesil çok geç kalmıştı. Altı yıl boyunca ikamet edene kadar beklemek zorunda kalacaktık, o zamanki gereklilik.

2018'de Cascais'te bir avukat aracılığıyla vatandaşlık başvurusunda bulunduk. İkamet ve dil gereksinimlerini karşıladık, evraklar dosyalandı, ve ücretler ödendi. Sürecin yaklaşık on sekiz ay süreceği bilince, evlat edinilen ülkemizin Cartães de Cidadã'o'yu ne zaman tutacağımızı dört gözle bekleyerek sabırla beklemeye başlad

ık.

Hedefimizin yarısından fazlası, pandemi geldi. Maskeler ve karantinalar getirildikten sonra herhangi bir şeyi başarmaya çalışmak çoğunlukla sonuçsuzdu. Başvurularımızın durumu ile ilgili talepler, kabataslak personelin daha uzun bekleme süreleri anlamına geldiğine dair açıklamalarla karşılandı.. Bazen sorularımız tam bir sessizlikle karşılandı. Avukatımız seyahat kısıtlamaları nedeniyle Brezilya"da mahsur kaldı. 2019'un sonunda, o zor mevsimde özgürlük ve daha iyi bir yaşam kalitesi arayarak İsveç'e taşındık.

Ocak 2020'de kocama Portekiz vatandaşı olduğu bildirildi. Peki ya ben? Tekrarlanan cevaplanmamış sorgulardan sonra, sonunda dil gereksinimini karşılamadığımı öğrendim. Ne? Coimbra Üniversitesi"nde Portekizce curso intensivo"nun başarıyla tamamlandığına dair sertifikamı sunduğumda, avukatımız tarafından dil yeterliliğini göstermenin yeterli olduğu söylendi. Kocum Lisboa Nova Universidade'de okumaya devam etmişti ve orada CIPLE (Yabancı Dil Olarak Portekizce İlk Sertifikası) sınavına girmeye karar vermişti, bu yüzden bu geçme puanını başvuru belgelerine eklemişti

.

Şimdi, vatandaşlık başvurusunda bulunduktan iki yıl sonra, CIPLE sınavına girmem gerektiği konusunda bilgilendirildim. International Living ile yaptığım çalışmalarla ülkeyi tanıtmaya yönelik kültürel katkılarıma işaret eden protesto mektupları yazdım: Amerika Birleşik Devletleri'ndeki konferanslarda yılda iki kez konuştum ve İber Yarımadası'ndaki yaşamın erdemlerini yücelten makaleler ve kitaplar yazdım. Hatta Cascais"teki bir sivil etkinlikte Portekizce konuştuğumu gösteren bir video bile gönderdim. Hepsi boşuna.

Bu sınava çeşitli ülkelerde girmek mümkün olsa da, o zamanlar İsveç'te sunulmadı. Covid nedeniyle, Lizbon"da bir dizi sınav iptal edildi. Algarve Üniversitesi"nde müsait bir yer için Haziran ayına kadar beklemek zorunda kaldım

.

Sınav beklentisiyle ben...

⢠DuoLingo ile ilgili İsveççe çalışmalarımı bir kenara bıraktım;

Yıllar boyunca paha biçilmez olduğunu kanıtlayan Michel Thomas CD'lerine yeniden odaklandı;

⢠CIPLE tarafından çevrimiçi olarak sağlanan uygulama sınavlarına girdi; ve

⢠Eğlenceli, bilgilendirici YouTube kanalı Talk the Streets'e abone olun.

Aylar sonra Faro'ya uçtum ve sınavdan günler önce bir otele giriş yaptım. Her gün Portekizce yerel haberleri izledim (bir molaya ihtiyacım olduğunda Murder, She Wrote bölümleriyle dolu) ve herkese sadece Portekizce konuştum

.

Sınav günü kampüse erken geldim, farklı yaş ve milletlerden iki düzine kişiye katıldım. Okuduğunu anlama ve yazma konusunda başarılı olduktan sonra rahatlamaya başladım. Ancak işitsel kısım için, karalama kağıdına geçici cevapları not ettim ve son cevapları resmi forma aktarmak için zaman yoktu. Sonuç? Potansiyel felaket. (İpucu: CIPLE'ı alırsanız, odanın önünde bir koltuk tutmaya çalışın; tüm ses sistemleri eşit yaratılmamıştır.) Öğle yemeği molasından sonra ve sözlü görüşmeden önce, bazılarımız sohbet ettik. Endişelerimde yalnız değildim.

Sonuçlarımı Temmuz ayı sonlarında aldım ve Eylül ayına kadar Stockholm"deki Portekiz Büyükelçiliği"nde başvuru sürecim tamamlandı.. Bir yıldan az bir süre sonra, bir kez daha Portekiz"de yaşıyorduk.

Ve böylece, birkaç hafta önce Portekiz'in ulusal seçimleri için oy pusulamı yaptım. Ne kadar kolay olduğu canlandırıcıydı: sadece bir tarafına basılmış bir kağıt, çeşitli partilerin isimleri her satırın sonunda boş bir kare kutuyla listelenmiş, seçmenlerin 'X'i bekliyordu. İşim bittiğinde kağıdımı katladım ve odanın önündeki basit beyaz bir kutudaki yuvaya koydum

.

Oraya ulaşmak kesinlikle kolay değildi, ama buna değer miydi? Kesinlikle.

İyi bir yolculuk!

Author

Native New Yorker Tricia Pimental left the US in 2012, later becoming International Living’s first Portugal Correspondent. The award-winning author and her husband, now Portuguese citizens, currently live in Coimbra.

Tricia Pimental