Ons het ons name aan 'n administrateur gegee, ons ID-'s oorgedraai en 'n vel papier in ruil daarvoor ontvang. Ek het agter hoë vouskerms aan die teenoorgestelde kant van die kamer gestap en bereid gereed om tydens my eerste Portugese verkiesing te stem.

Dit was nie maklik om hierheen te kom nie.

Die reis het in 2013 begin. Ons het naby die kasteelstad Penela gewoon en 'n immigrasieprokureur aangestel en die proses begin om burgerskap vir my man te verseker. Ons het toe gedink dat hy vanweë sy afkoms op 'n vinnige pad sou wees, maar hy was eintlik een geslag te laat. Ons sou moes wag totdat ons ses jaar inwoners was, die vereiste destyds.

In 2018 het ons aansoek gedoen om burgerskap via 'n prokureur in Cascais. Ons het aan die verblyf- en taalvereistes voldoen, referate is ingedien en fooie is betaal. Ons het ingelig dat die proses ongeveer agtien maande sou duur, het ons geduldig begin wag en uit na wanneer ons Cartões de Cidadão van ons aangenome land sou hou

.

Meer as halfpad na ons doel het die pandemie aangebreek. Sodra maskers en sluitings bekendgestel is, was meestal vrugteloos om enigiets te bereik. Versoeke oor die status van ons aansoeke is ontmoet met verduidelikings dat sketse personeel langer wagtye beteken. Soms is ons navrae met heeltemal stilte ontmoet. Ons prokureur was weens reisbeperkings in Brasilië gestrand. Teen die einde van 2019, op soek na vryheid en 'n beter lewensgehalte gedurende daardie moeilike seisoen, het ons na Swede verhuis.

In Januarie 2020 is my man in kennis gestel dat hy 'n Portugese burger geword het. Maar wat van my? Na herhaalde onbeantwoorde navrae het ek uiteindelik geleer dat ek nie aan die taalvereiste voldoen het nie. Wat? Toe ek my sertifikaat van suksesvolle voltooiing van die curso intensivo in Portugees aan die Universiteit van Coimbra ingedien het, is deur ons prokureur vir my gesê dat dit voldoende is om taalbevoegdheid te demonstreer. My man het aan die Nova Universidade van Lisboa studeer, en terwyl daar besluit het om die CIPLE (aanvanklike sertifikaat van Portugees as vreemde taal) toets te neem, het hy daarom die slaagtelling by sy aansoekdokumente gev

oeg.

Nou, twee jaar nadat ek 'n burgerskapsaansoek ingedien het, is ek ingelig dat ek die CIPLE -eksamen moet aflê. Ek het protesbriewe geskryf en wys op my kulturele bydraes tot die bevordering van die land deur my werk met International Living: praat twee keer per jaar by konferensies in die State en skryf artikels en boeke om die deugde van die lewe op die Iberiese Skiereiland te verhoog. Ek het selfs 'n video ingedien waarvan ek Portugees praat tydens 'n burgerlike geleentheid in Cascais. Alles tevergeefs.

Alhoewel dit moontlik is om hierdie eksamen in verskillende lande te lê, is dit destyds nie in Swede aangebied nie. Weens Covid is 'n aantal eksamens in Lissabon gekanselleer. Ek moes tot Junie wag vir 'n beskikbare plek by die Universiteit van Algarve

.

In afwagting van die eksamen...

⢠sit my Sweedse studies oor DuoLingo opsy;

⢠herfokus op Michel Thomas CD's, wat deur die jare van onskatbare waarde was;

⢠Oefeneksamens afgelê wat aanlyn deur CIPLE verskaf word; en

⢠het ingeteken op die prettige, insiggewende YouTube-kanaal Talk the Streets.

Maande later het ek na Faro gevlieg en dae voor die eksamen in 'n hotel aangeteken. Ek het elke dag plaaslike nuus in Portugees gekyk (gekyk met episodes van Moord, She Writt wanneer ek 'n pouse nodig gehad het), en het slegs Portugees met almal gepraat

.

Op die dag van die eksamen het ek vroeg op die kampus aangekom en by twee dosyn ander van verskillende ouderdomme en nasionaliteite aangesluit. Nadat ek goed gedoen het in leesbegrip en skryf, het ek begin ontspan. Maar vir die ouorgedeelte het ek voorlopige antwoorde op krappapier opgeteken, en daar was geen tyd om al die finale antwoorde na die amptelike vorm oor te dra nie. Uitslag? Potensiële ramp. (Wenk: as u die CIPLE neem, probeer om 'n sitplek aan die voorkant van die kamer te haal; alle klankstelsels word nie gelyk geskep nie.) Na 'n middagete en voor die mondelinge onderhoud het sommige van ons gesels. Ek was nie alleen in my bekommernisse nie.

Ek het einde Julie my resultate ontvang en teen September is my aansoekproses by die Portugese ambassade in Stockholm voltooi. Minder as 'n jaar later het ons weer in Portugal gewoon.

En so het ek 'n paar weke gelede my stemstem vir die nasionale verkiesing van Portugal gehou. Dit was verfrissend hoe maklik dit was: 'n vel papier aan net een kant gedruk, name van die verskillende partye gelys met 'n leë vierkantige boks aan die einde van elke reël, wat wag op die kiesers âxâ. Toe ek klaar is, het ek my papier gevou en dit in die gleuf in 'n eenvoudige wit boks aan die voorkant van die kamer gesluit.

Dit was sekerlik nie maklik om daar te kom nie, maar was dit die moeite werd? Absoluut.

Goeie reis!

Author

Native New Yorker Tricia Pimental left the US in 2012, later becoming International Living’s first Portugal Correspondent. The award-winning author and her husband, now Portuguese citizens, currently live in Coimbra.

Tricia Pimental