Rob stuurde me aanvankelijk de pdf van "No guts no glory", die ik boeiend en goed geschreven vond. Het is inspirerend door de manier waarop het ware doorzettingsvermogen wordt samengevat. Rob legde uit dat zijn verhaal nog niet is gepubliceerd en dat het is bewerkt door Leonie Corcoran van de Dublin Times.


Op de vraag waarom hij besloot zijn verhaal vast te leggen, zei hij tegen The Portugal News: "Dit is mijn eerste serieuze verhaal, ik weet niet waarom ik het deed, maar de hoeveelheid hulp die ik kreeg van mijn zonen en een aanzienlijk aantal mensen om het schip naar Lagos te krijgen, maakte dat ik hen wilde laten zien dat ze het niet voor niets deden, dus het is een eerbetoon aan hen en aan Leonie Corcoran".




Rob vertelde The Portugal News dat hij Marine Engineering studeerde omdat hij jaren eerder zweefvlieger was geworden, maar uit een vroeg medisch onderzoek bleek dat zijn gezichtsvermogen niet goed genoeg was om militair of commercieel piloot te worden, en daarom besloot hij in plaats daarvan naar zee te gaan. Nadat hij zijn eerste bedrijf had verlaten, bleek echter bij een medisch onderzoek dat zijn gezichtsvermogen perfect was en dus solliciteerde hij naar een baan als militair gevechtspiloot, en "de rest is geschiedenis!".


"Ik ben nog steeds zeer geïnteresseerd in motoren en vet en kocht een oude klassieke sleepboot uit 1938. Ik heb het schip aangepast om mijn vrouw Geraldine en mijn twee jonge zonen, Wouter en Tim, onderdak te bieden." Daaraan toevoegend: "Het was een oude, omgebouwde vistrawler uit 1934 van het type North-Sea-Botter...Het gaf ons een bar, acht bedden, een keuken, twee toiletten, twee douches en veel werk. Dit was een nogal interessante uitdaging omdat we in Cambridge, UK, woonden en ik moest werken op een schip dat in Amsterdam lag."




"Toen ik met pensioen ging, verhuisden we terug naar het VK, maar na acht jaar weg te zijn geweest en met het VK midden in de Brexit-strijd, voelden we ons een beetje verloren. Nadat we wat soulsearching hadden gedaan, besloten we te verhuizen naar een oude favoriete plek van ons, Portugal. We kochten een flat in een prachtige haven, de Lagos Marina." Op de vraag hoe hij het wonen in Lagos vindt, antwoordde hij: "Ik zou zeggen dat ik me hier thuis voel, het is een expat-gemeenschap waar ik aan gewend ben, ik heb in Canada, Singapore en Engeland gewoond, maar de mensen in Portugal zijn uiterst vriendelijk. Ik heb ook een motor en dit is de hemel voor motorrijders."




"Ondertussen had ik het schip in Amsterdam en als je in het verhaal leest, had ik een probleem met een vergunning, dus de enige manier om het werkend te krijgen is om het hier te krijgen en daarom besloten we het naar Portugal te brengen en nu is het hier en een geweldige aanwinst voor ons."


Hoewel Rob's verhaal niet wordt gepubliceerd, kan iedereen die geïnteresseerd is in de volledige versie van zijn verhaal, contact met hem opnemen via e-mail op vandijkfamily@mac.com.

Author

Following undertaking her university degree in English with American Literature in the UK, Cristina da Costa Brookes moved back to Portugal to pursue a career in Journalism, where she has worked at The Portugal News for 3 years. Cristina’s passion lies with Arts & Culture as well as sharing all important community-related news.

Cristina da Costa Brookes