Iedereen heeft wel een kaars op de loer liggen voor het geval de stroom uitvalt, of om de lopers van de lade waarin ze misschien zijn verstopt te smeren, maar vroege kaarsen werden gemaakt van lonten die in houders werden gestoken die gevuld waren met een brandbaar materiaal - de kaarsen die door de Romeinen werden gemaakt, waren gemaakt van gesmolten dierlijk vet, talg genaamd - het was goedkoop en gemakkelijk verkrijgbaar en werd eeuwenlang op grote schaal gebruikt.


Alle kaarsen zijn gemaakt van was, maar hoewel kaarsen erg op elkaar lijken, hebben verschillende soorten was verschillende eigenschappen, zoals brandduur, geur en roetuitstoot. Hier volgen de zes meest voorkomende:


Bijenwas - Bijen gebruiken het voor hun honingraatkasten en de was wordt tegelijk met de honing geoogst. Het heeft een natuurlijke zoete geur van de honing en de bloemen, en de kleur kan variëren. Door de arbeidsintensieve productie is bijenwas vaak een van de duurste wassen die er zijn, en door de natuurlijke kleur is het moeilijk te verven.


Paraffinewas - De meeste kaarsen worden gemaakt van paraffinewas, een bijproduct van aardolie, dat ontstaat door de wasachtige substantie uit ruwe olie te verwijderen. Paraffinewas is goedkoop en houdt kleurstoffen en geuren goed vast. Het is echter niet biologisch afbreekbaar of natuurlijk, en het is gemaakt van een niet-hernieuwbare bron, dus velen vermijden het om milieuredenen. Bij het verwarmen van paraffinewas komen roet en 11 bekende gifstoffen - waarvan twee kankerverwekkend - in de lucht terecht. Om deze redenen beginnen paraffinewaskaarsen uit de gratie te raken.


Sojawas - Een natuurlijk product, zoals bijenwas, maar gemaakt van sojabonen, beter verkrijgbaar en goedkoper. Het heeft een sterke geur en brandt langer dan paraffinewas. Sojawaskaarsen creëren ook minder roet en stoten minder giftige stoffen uit bij verbranding dan paraffinewas. Sojawas heeft van nature een gebroken witte kleur, maar kan gemakkelijk worden geverfd. Het heeft ook een lager smeltpunt dan veel van de andere wassen op deze lijst, waardoor het gemakkelijker te branden is in koudere omgevingen.


Kokoswas - Net als sojawas is kokoswas geheel natuurlijk en ook afkomstig van planten (geen dieren!). Het kan een subtiel zoete geur hebben dankzij de kokosnoot en kan ook goed tegen andere geuren. Kokoskaarsen zorgen voor een langzame, schone verbranding die lang meegaat met heel weinig roet.


Palmwas - Dit was vroeger een milieuvriendelijk, plantaardig alternatief voor paraffine, vergelijkbaar met soja- en kokoswas, en is ook een lang brandende was met een schone, weinig roetende vlam. Veel mensen zien nu echter af van palmproducten, inclusief palmwas, ten gunste van minder milieubelastende wassen.


Gelwas - Dit is helemaal geen was, maar een rubberachtige samenstelling van minerale olie en polymeerhars. Gel wax is helder met een unieke uitstraling en houdt zowel geur als kleurstoffen goed vast. Niet alle geuren zijn echter geschikt voor gel, wat de beschikbare geuren beperkt. Gel wax brandt ook heet en kan slecht gemaakte of dunne glazen verpakkingen doen exploderen.


Credits: Unsplash; Auteur: rebecca-peterson-hall;

Tips om een kaars langer mee te laten gaan

Heb je ooit een kaars gehad die steeds schever werd naarmate hij opbrandde, waardoor je met knobbelige, wasachtige wanden rond een uitgebrande krater bleef zitten? De wasresten geven aan dat je niet het beste uit je kaars hebt gehaald.


Zet de kaars in de vriezer - Zo verhardt u de was, waardoor deze langzamer smelt en dus langer meegaat. Je kunt er alle ongebruikte kaarsen in bewaren als je de ruimte hebt.


Strooi zout in de vloeibare was van de kaars - in de plas was die zich na een paar minuten rond de lont verzamelt. Blaas de vlam uit en strooi snel keukenzout in de vloeibare was, en zorg ervoor dat het zout zich met de was vermengt en niet alleen op het oppervlak blijft liggen - dit verlengt de levensduur van de kaars en voorkomt dat de was druipt.


Hoe schemerig moet de wereld zijn geweest voordat er elektriciteit was - zelfs een goede kaars geeft nauwelijks een honderdste van de verlichting van een enkele gloeilamp van 100 watt - maar nu de prijs van elektriciteit stijgt, moeten we ze misschien weer gaan gebruiken!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan