Należała do znamienitej rodziny znanej ze szlachetnego rodu i głębokiej wiary chrześcijańskiej. Jej ojciec był prawdopodobnie członkiem lokalnej szlachty, co zapewniło jej uprzywilejowane wychowanie. Joanna była doceniana nie tylko za swoją urodę, ale także za pobożność i cnotliwy charakter.

Małżeństwo i rodzina

Joanna poślubiła Felixa de Guzmán, mężczyznę z Caleruega, który podzielał jej zaangażowanie w wiarę i służbę. Razem mieli kilkoro dzieci: trzech synów - Antoniego, Mannesa i Dominika - oraz córkę, której imię nie zostało zapisane w tekstach historycznych. Środowisko rodzinne było głęboko zakorzenione w wartościach chrześcijańskich, wspierając ducha pobożności, który znacząco wpłynął na życie ich dzieci.

Życie błogosławionej Joanny naznaczone jest znaczącymi snami, które, jak się uważa, miały prorocze znaczenie dla jej dzieci. Modląc się w benedyktyńskim opactwie San Domingo de Silos o kolejne dziecko po tym, jak jej dwaj pierwsi synowie dorośli, doświadczyła snu, w którym ukazał się jej św. Zapewnił ją, że urodzi syna, który będzie jaśniejącym światłem dla Kościoła. Z wdzięczności za tę obietnicę postanowiła nadać mu imię Dominik.

Macierzyństwo Joanny odegrało kluczową rolę w kształtowaniu duchowych ścieżek jej dzieci. Dominik założył Zakon Kaznodziejski (dominikanów), który koncentrował się na studiach i ewangelizacji.

Pomimo szlachetnego pochodzenia, Joanna była znana ze współczucia dla biednych i cierpiących. Cecha ta została przekazana Dominikowi, który od najmłodszych lat wykazywał wrażliwość na cierpienia innych - cechę przypisywaną wpływowi jego matki.

Błogosławiona Joanna żyła do około 1203 lub 1205 roku, kiedy to zmarła w Caleruega w Hiszpanii

W uznaniu jej przykładnego życia i cnót, bł.

Joanna została beatyfikowana w 1828 r. przez papieża Leona XII.