Była trzecim z ośmiorga dzieci Pasquale Aiello, krawca, i Teresy Paglilla. Jej matka modliła się podczas Procesji Rogacjonalnej o córkę, której nada imię Elena i poświęci ją Krzyżowi Naszego Pana. Elena została ochrzczona wkrótce po urodzeniu, 15 kwietnia 1895 roku. Jej matka zmarła tragicznie, gdy Elena miała zaledwie dziesięć lat.

Od najmłodszych lat Elena wykazywała głębokie skłonności duchowe. W wieku dziewięciu lat przystąpiła do Pierwszej Komunii Świętej, a w wieku jedenastu lat przyjęła sakrament bierzmowania. Pomimo wyzwań zdrowotnych w dzieciństwie, w tym ciężkiego kaszlu trwającego ponad czternaście miesięcy i wypadku, w wyniku którego straciła dwa przednie zęby, pozostała oddana swojej wierze.

Aspiracje religijne

Pragnienie Eleny wstąpienia do życia zakonnego zostało opóźnione z powodu I wojny światowej. W tym czasie poświęciła się pomocy uchodźcom i osobom dotkniętym wojną. W 1920 r. dołączyła do Sióstr Krwi Chrystusa, ale musiała odejść z powodu poważnych problemów zdrowotnych wynikających z nieudanej operacji barku, która spowodowała gangrenę.

Pomimo tych niepowodzeń, wiara Eleny pozostała niezachwiana. W 1921 r., po zdiagnozowaniu raka żołądka uznanego przez lekarzy za nieuleczalny, modliła się o wstawiennictwo u świętej Rity z Cascii i doświadczyła nieoczekiwanego uzdrowienia.

W 1928 r., w odpowiedzi na te mistyczne doświadczenia, założyła Siostry Minim od Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Ten nowy zakon miał na celu promowanie nabożeństwa do Męki Pańskiej i służenie potrzebującym.

Elena Aiello stała się znana w całych Włoszech i Europie ze swojej pobożności i mistycznych darów. Zdobyła wielu zwolenników, którzy szukali u niej rady i modlitwy. Po jej śmierci 19 czerwca 1961 r. rozpoczęto starania o jej kanonizację. Została beatyfikowana 14 września 2011 roku - w uznaniu przez Kościół katolicki jej cnotliwego życia i zasług jako mistyczki i założycielki.