Zgodnie z mapą, w wyborach zarejestrowanych było 255 380 wyborców, z czego 142 959 (55,98%) skorzystało z prawa do głosowania.

Spośród głosów wrzuconych do urn, 139 663 (97,69%) zostało ważnie oddanych, przy 715 głosach pustych (0,50%) i 2 581 (1,81%) głosach nieważnych.

Wstrzymanie się od głosu wyniosło 44,02%, czyli mniej niż w ostatnich regionalnych wyborach parlamentarnych, które wyniosły 46,60%.

Spośród 14 kandydatów, którzy startowali w tych przedterminowych wyborach regionalnych, PSD uzyskała 62 059 głosów (44,43%), będąc najczęściej głosującą partią, wybierając 23 deputowanych.

Juntos Pelo Povo (JPP) zostało liderem maderskiej opozycji, uzyskując 30 091 głosów (21,55%) i zajmuje obecnie 11 miejsc w Zgromadzeniu Ustawodawczym Madery, z łącznej liczby 47, co stanowi o dwa więcej niż w poprzedniej kadencji.

PS straciła miejsce, które zajmowała przez dziesięciolecia i spadła z drugiej na trzecią siłę polityczną w maderskim parlamencie, z ławą ośmiu posłów (o trzech mniej niż poprzednio), dysponując 22 351 głosami (16%).

Chega straciła również jednego zastępcę, wybrała trzech parlamentarzystów, otrzymując 7 821 (5,60%) głosów.

W maderskim parlamencie zasiądzie również jeden poseł z CDS-PP, który otrzymał 4 289 głosów (3,07%), a drugi z Inicjatywy Liberalnej (IL), która zebrała 3 097 głosów (2,22%).

Spośród 14 kandydatów startujących w tych wyborach, następujące osoby pozostały poza parlamentem regionalnym: CDU (PCP/PEV), która miała 2 543 głosy (1,82%), Livre, 959 (0,69%), Nova Direita, 487 (0,35%), PAN, 2 323 (1,66%), koalicja Força Madeira, z 790 głosami (0.57%), PPM z 576 (0,41%), Bloco de Esquerda z 1 586 (1,14%) i Alternativa Democrática Nacional (ADN) z 691 głosami (0,49%).

Były to trzecie wybory parlamentarne przeprowadzone na Maderze w ciągu około półtora roku, z 14 listami startującymi w jednym okręgu wyborczym: CDU (PCP/PEV), PSD, Livre, JPP, Nova Direita, PAN, Força Madeira (PTP/MPT/RIR), PS, IL, PPM, BE, Chega, ADN i CDS-PP.

Głosowanie odbyło się 10 miesięcy po poprzednim, po zatwierdzeniu wniosku o wotum nieufności przedstawionego przez Chegę - który uzasadnił go dochodzeniami sądowymi dotyczącymi członków rządu regionalnego, w tym prezydenta Miguela Albuquerque (PSD) - oraz po rozwiązaniu Zgromadzenia Ustawodawczego przez Prezydenta Republiki.