In de loop der jaren, als ik een bijzonder goed geschreven boek aan het lezen ben, noteer ik het op in mijn notitieboekje. Ik heb bladerde onlangs door deze oude krabbels en vind het leuk om af en toe mijn favoriete ontdekkingen hier te delen.

De volgende passage komt uit een boek uit de jaren 1930 (waarvan ik denk dat het van mijn overgrootvader geweest kan zijn) genaamd 'Een overzicht voor Jongens en Meisjes en hun Ouders'.

Dit oude boek probeert, nou... precies te doen wat er op de omslag staat. Het geeft een overzicht van de wereld voor zijn nieuwere inwoners en biedt een opfrisser voor de rest van ons. Ik vond het erg interessant om op te merken dat, ook al is het leven nu zeker heel anders, veel meer informatie en ideeën dan je zou denken nog steeds relevant zijn.

Degenen onder u met een zeer goed geheugen zullen zich herinneren dat ik al eerder over dit boek heb geschreven toen het de problemen met 'perfecte cirkels' uitlegde. Maar wat kan ik zeggen, het is een goed boek - en ik vond nog wat woorden die me bevallen.

Deze keer gaan ze over het onderwerp dansen en zullen ze hopelijk inspireren ze je om je niet meer zo te schamen dat je er onnozel uitziet en om om meer uitbundig en expressief te zijn in je dagelijkse bewegingen.

We leven tenslotte maar één keer en ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik zou willen dat meer mensen een kamer binnenkwamen al pirouetterend...

Tijd is dansen

"Dansen, dus, is de kunst van expressieve beweging, en, aangezien de aarde onze woonplaats is, de kunst van expressieve beweging op de grond.

Elke dag lopen we om ergens te komen, om te halen en te dragen, maar we zijn zelden geïnteresseerd in de stappen zelf. Volwassen mensen nemen er meestal zo weinig mogelijk om van de ene plaats naar de andere te komen, terwijl kinderen rondspringen en draaien, en twee keer de afstand afleggen.

Een volwassen persoon die, uit pure vreugde over een brief die hij had ontvangen, of omdat de zon scheen of de vogels zongen, drie keer rond de brievenbus rent als hij het antwoord gaat posten, of schreeuwend over de weg, zou zeker voor gek worden aangezien; zelfs kinderen die blaffen of achter hun staart aanrennen als honden, of springen van vreugde, of met hun voeten slepen in een langzaam ritme om tegenzin uit te drukken, worden niet altijd aangemoedigd.

Als je met je voeten stampt als je boos bent, of je armen uitslaat in wanhoop, of over de grond rolt van woede, ben je bijna zeker dat je wordt uitgescholden. Als je, in plaats van nuchter te lopen, met een pirouette de kamer binnenkomt, of paradeert als een pauw of een beer imiteert, of doet alsof je bloemen plukt van het tapijt of fruit van de kroonluchter, is het niet zeker dat iemand zal applaudisseren voor je!

Toch zijn al deze uitbundige bewegingen de uitdrukking van een energie die zich als de eerste kleine blaadjes van een plant uit de aarde omhoog duwt: leven, dat we nog steeds niet kunnen definiëren, hoewel we er zoveel over weten."