Ik ging onlangs naar een kerstfeest, er waren zo'n 30 mensen aanwezig, en naarmate het feest vorderde nam het geluidsniveau toe en ging mijn gehoorvermogen achteruit. Ja, dit overkomt de meeste mensen, en we praten gewoon harder tegen elkaar om een gesprek te voeren. Maar als je in de eerste plaats slechthorend bent, weten mensen niet dat je een "handicap" hebt, omdat je het niet kunt zien. Ik geef toe dat ik slechthorend word, hoewel de meesten het niet zouden weten, en ik begon me geïsoleerd te voelen omdat ik de persoon die naast me zat niet eens kon horen en ik begon me onzichtbaar te voelen. Andere slechthorenden zullen dit zo goed begrijpen.

In de meeste gevallen worden hoortoestellen gedragen ter verbetering van slechthorendheid op lage niveaus, die ver onder de drempels liggen die in een regeling voor slechthorendheid zijn vastgelegd. De logica hier is dat het dragen van een hoortoestel helpt om het gehoorverlies of de slechthorendheid enigszins te verhelpen, en dat dit de toestand van handicap tot op zekere hoogte opheft. Daarom kun je niet worden aangemerkt als persoon met een handicap alleen omdat je een hoortoestel draagt.

Een beetje een Catch-22 situatie is het niet.

Als je een licht gezichtsverlies hebt, draag je toch ook een bril? Je gaat naar de opticien, laat je gezichtsvermogen testen, zoekt een montuur dat 'bij je past', en mensen vullen je 'hulpmiddel' voor het zien aan of bewonderen het. Voordat je de stap naar het dragen van een bril zet, zijn er grappen over 'armen die niet lang genoeg zijn' of 'blind als een vleermuis', en het is allemaal sociaal aanvaardbaar.

Maar wees een beetje doof, en kijk wat er gebeurt. Je kijkt met een lege blik naar de persoon die tegen je praat, probeert te achterhalen wat hij of zij heeft gezegd, en misschien omdat je de kern van het gesprek kent, kun je een - waarschijnlijk vrijblijvende - reactie geven. Geef je toe dat je niet kunt horen, dan rollen de mensen met hun ogen achter je rug en proberen ze te schreeuwen - niet altijd de oplossing, zoals iedereen die doof is je kan vertellen - of ze zeggen met een geërgerde stem "oh het maakt niet uit", en je wordt weggezet als een halve gare of zoiets.

Het dragen van een hulpmiddel voor gehoorverlies is op de een of andere manier niet zo sociaal aanvaardbaar als het dragen van een hulpmiddel voor gezichtsverlies. Je gaat niet naar een showroom en kiest iets dat 'bij je past', en mensen vullen je 'hulpmiddel' voor het gehoor niet aan en bewonderen het niet. Het zijn "verborgen hulpmiddelen", alsof doof zijn beschamend is en verborgen moet blijven.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie kan een handicap in drie categorieën worden onderverdeeld: Beperking (hierbij wordt gekeken naar het fysieke uiterlijk van het lichaam), Activiteitsbeperking (hierbij gaat het om de beperkte fysieke bewegingen of belemmering als gevolg van de beperking), Beperkingen in deelname (hierbij gaat het om de notie dat de maatschappij jouw betrokkenheid bij bepaalde situaties heeft beperkt vanwege je beperking).

Slechthorendheid valt tot op zekere hoogte onder alle drie de genoemde categorieën. Sommige organisaties definiëren invaliditeit door de ernst van het verlies uit te splitsen. De exacte classificatie van iemands gehoorverlies hangt dus af van de precieze diagnose van het gehoorverlies. Daarom kan slechthorendheid onder vier categorieën vallen: ernstig, zwaar, matig en licht.

Hebt u enig idee hoeveel mensen lijden aan gehoorverlies? Ik heb begrepen dat in Portugal een op de tien mensen lijdt aan een vorm van gehoorverlies - en het is niet alleen beperkt tot ouderen. Er zijn duizenden mensen die lijden aan licht gehoorverlies, en momenteel zijn er in Portugal 60.000 mensen die dove gebarentaal gebruiken, en onder dat aantal zijn 100 werkende gebarentaaltolken.

Gehoorverlies is een ernstige aandoening die soms kan worden verholpen met een zeer eenvoudige oplossing die de levenskwaliteit aanzienlijk verbetert. Toestellen zijn verkrijgbaar in zowel analoge als digitale vorm en in verschillende soorten, vormen en maten - achter het oor, in het oor, in het kanaal en volledig in het oor. Hoortoestellen van de SNS zijn meestal groot in het oor, maar die uit de particuliere sector zijn bijna onzichtbaar, en er zijn alles-in-het-oor toestellen met bediening via een app op je telefoon - maar geloof me, je hebt een hypotheek nodig om ze te kunnen betalen!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan