25 Nisan'ın Portekiz için bu kadar özel olan nedir?

Yıl 1974 - çok uzun zaman önce değil, sadece 50 yıl oldu, ancak Portekiz üzerinde derin bir etkisi oldu ve o tarihten önce hayatı bilen birçok kişi tarafından hatırlanacak. Karanfil Devrimi olarak bilinen olay Lizbon'da gerçekleşti ve faşist hükümetin son

Ne oldu?

Bir askeri darbenin, 1933'ten 1968'e kadar Portekiz Başbakanı Antonio de Oliveira Salazar tarafından başlatılan Estado Novo (Yeni Devlet) rejimini devirdiği gündü ve ardından Marcelo Caetano onun yerini aldı. Salazar'ın liderliği sırasında (ya da bazıları diktatörlüğü diyebilir), Portekiz'in siyasi sistemini otoriter çizgiler doğrultusunda yeniden düzenleyen yeni anayasayı hazırladı. Salazar, çalışmalarını yakından denetlediği Ulusal Meclis için kendi bakanlarını seçti. Portekiz'deki siyasi özgürlükler kısıtlandı ve askeri polis muhalifleri bast

Devrimci Silahlı Kuvvetler Hareketi (Movimento das Forças Armadas), siyasi ve sosyal değişim getirmek isteyen ve Portekiz'i yeni rejimden ve yeni askeri yasalardan kurtarma girişimi olarak başlatılan bir koalisyondu. Birçok masum insan, Devlete karşı komplo kurmaktan şüphelenenleri gözaltına alma ve tutuklama yetkisine sahip olan Uluslararası ve Devlet Savunma Polisi olarak bilinen PIDE olarak bilinen Portekiz güvenlik ajansına saldırdı ve birçok siyasi aktivisti, anarşisti, komünistleri, işçileri, entelektüelleri vb. hapsedildi ve öldürüldü.

Karanfil bağlantısı Kar

Devrimi burada 40 yılı aşkın diktatörlüğü yıktı ve Avrupa'nın en uzun süre ayakta kalan otoriter rejimini sona erdirdi. Radyoda müzikle başladı - önce 24 Nisan 22:55'te Paulo de Carvalho'nun “E Depois do Adeus” çalındı; daha sonra 25 Nisan'da 00:25'te Jose Afonso'nun 'Grandola, Vila Morena' Radio Renascenca'da çalındı. Komünist ideallerle bağlantısı nedeniyle ülkede yasak bir şarkı olduğu ve halka devrimin başladığının ve devrimcilerin ülkenin stratejik noktalarını işgal etmesi gerektiğinin ikinci işareti olduğu için bu alışılmadık bir şeydi. Birkaç saat içinde Estado Novo devrildi.

Karanfil Devrimi adını neredeyse hiç ateş edilmemesinden, esas olarak Celeste Caeiro'dan almıştır. O gün boyunca Celeste'nin bir restoranda çalışması gerekiyordu, ancak devrim nedeniyle açılmadı. Restoranın ilk yıldönümü 25 Nisan'daydı ve kutlamak için sahipleri tüm müşterilerine çiçek vermeyi planladılar, ancak o gün darbe nedeniyle plana gitmedi. Celeste karanfillerle eve gönderildi, ancak Celeste tankları görünce ve onlara neler olduğunu sorduğunda, “Bu bir devrim!” diye yanıtladılar. Bir asker sigara istedi, ama sigara yoktu ve her yer kapalıydı. Sahip olduğu tek şey çiçeklerdi - bu yüzden çiçekleri askerlerin silahlarının ağızlıklarına yerleştirdi ve Karanfil Celeste olarak tanındı. Nüfus diktatörlüğün sonunu kutlamak için sokaklara çıktı ve diğerleri de aynı şeyi yaptı, silahlara ve asker üniformalarına karanfiller yerleştirildi ve çiçekli silahların fotoğrafları barışın ikonik bir sembolü haline geldi

Devrimden önceki yaşam

Diktatörlük sırasındaki yaşam, insanların geçimini sağlamak için mücadele ettiği katı sosyal kontroller ve mali zorluklarla damgasını vurdu. Günlük yaşam oldukça düzenlendi, temel sivil özgürlükler neredeyse yoktu. Medya ağır bir şekilde sansürlendi ve gizli polis potansiyel muhalifleri izleyerek korku ve sessizlik atmosferi yarattı. Birçok vatandaş, yansımalardan korkarak evlerinin sınırları içinde bile siyaseti tartışmadı.

Zorunlu askerlik hizmeti popüler değildi ama kaçınılmaz bir gerçekti. Kadınların toplumda sınırlı rolleri vardı ve genellikle eğitim ve istihdama yönelik sınırlı fırsatlarla ev içi yaşamla sınırlıydı. Bununla birlikte Portekizliler direnmenin küçük yollarını buldular; bunlardan biri, genellikle diktatörlük altındaki yaşamın örtülü eleştirilerini içeren “Fado” gibi halk müziği veya gizli edebiyatı yaymaktır

25 Nisan her yıl Portekiz'de kutlanıyor ve genellikle Dia de Liberdade veya Özgürlük Günü olarak bilinir. Karanfil çiçekleri o zamandan beri Portekiz halkı için barış ve özgürlüğün sembolü haline geldi - Celeste sayesinde

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan