Ongeveer 300.000 Britten bezitten vakantiewoningen in de EU. Veel van deze huizen zijn eigendom van 60-plussers die hard hebben gewerkt of het vermogen hebben geërfd om ze te kopen. De meesten hebben geen hypotheken of schulden af te lossen, hebben een goed pensioen en dus extra geld om andere landen te ervaren met zowel korte als lange vakanties. Maar omdat zij gebruik willen maken van hun eigen bezittingen, vaak als uitvalsbasis om Europa te verkennen, kunnen zij dat nu niet omdat zij niet meer dan 90 dagen per 180 dagen in een bepaalde periode mogen blijven. Dit betekent dat degenen die misschien een paar weken, of langer, andere Europese landen willen bezoeken, niet voldoende tijd hebben.

Het nettoresultaat is dat de miljoenen euro's die deze vele duizenden bezoekende Britten zouden hebben uitgegeven in hotels, restaurants en aan taxi's enz. gewoon niet worden uitgegeven in de EU. Veel Britten sparen hun geld en plannen grotere uitgaven in de VS, het Caribisch gebied, Canada, het Verre Oosten, Australië en Nieuw-Zeeland. Helaas is het resultaat dat er voor veel van het hardwerkende personeel in hotels en restaurants, taxichauffeurs, enz. geen werk zal zijn. Voor de eigenaars zal er weinig financieel rendement zijn, waardoor vele plaatsen in verval zullen raken. Dit leidt tot minder toeristen en tot ontvolking van hele gebieden.

Terwijl de toeristische bedrijven lijden, blijven de "bureaupraten" hun nesten bevuilen. Zij innen hun opgeblazen lonen, hoge onkostenvergoedingen en EU-toeslagen! Bijvoorbeeld: zijn de EU-burgers zich ervan bewust dat zij via hun belastingen betalen om de kinderen van alle EU-werknemers tot de leeftijd van 25 jaar volledig gratis universitair onderwijs te laten volgen, waar dan ook in de EU!

Het wordt tijd dat de "EU Bureauprats" ophouden voor zichzelf te zorgen en zich bekommeren om de mensen die hen betalen - hun burgers!

L. W. Quigley, Per e-mail