Twee van de hoogste ministers in Johnson's kabinet, minister van Financiën Rishi Sunak en minister van Volksgezondheid Sajid Javid, namen dinsdagmiddag ontslag na het horen van Johnsons laatste leugens. En tevens een dozijn andere, junior, ministers hebben hun ontslag ingediend.

Javid's ontslagbrief was bijzonder bruut: "Ik kan niet langer, met een goed geweten in eer en geweten, blijven dienen in deze regering. De toon die u zet als leider, en de waarden die u vertegenwoordigt, reflecteren op uw collega's, uw partij, en uiteindelijk het land....Deze situatie zal niet veranderen onder uw leiderschap - en daarom hebt u mijn vertrouwen verloren."

Een maand geleden schreef ik dat "Johnson binnen een jaar weg zal zijn." Ik had het mis: hij zal waarschijnlijk binnen een maand weg zijn, en wat hem uiteindelijk ten val zal brengen is niet de economie, of Brexit, of een van zijn andere mislukkingen om te presteren zoals zoals geadverteerd. Het zijn de onophoudelijke, instinctieve, domme leugens.

De laatste druppel was Johnson's ontkenning dat hij willens en wetens een politieke bondgenoot en vermeende zedendelinquent, Chris Pincher, in een aantal hoge regeringsfuncties heeft geplaatst, ondanks dat hij daarvoor gewaarschuwd was door andere conservatieve leden van parlement.

Sinds 2017 is Pincher herhaaldelijk beschuldigd van het fysiek molesteren van jongere mannen, waaronder Conservatieve parlementsleden, maar er werd geen actie ondernomen tegen hem en Johnson negeerde de waarschuwingen.

Nadat hij Pincher in februari plaatsvervangend chief whip in het parlement had gemaakt, echter, kwamen er meer klachten over Pincher's gedrag - en Johnson zei onmiddellijk dat hij nooit voor hem gewaarschuwd was. Het was een typische Johnson leugen, zonder acht te slaan op het feit dat de mensen die hem wel hadden gewaarschuwd zich wel moesten uitspreken. En het bleek de laatste druppel te zijn.

Dinsdag zei een voormalige hoge ambtenaar dat hij Johnson persoonlijk had gewaarschuwd over de benoeming van Pincher. Plotseling, in een snelle YouGov opiniepeiling op dinsdagavond, vond 69% van de Britten dat hij moest aftreden. Slechts 18% vond dat hij in functie moet blijven.

Zelfs een meerderheid van de mensen die Conservatief stemden bij de laatste verkiezingen vond dat Johnson direct moest aftreden. Hij overleefde een vertrouwensstemming door zijn eigen Conservatieve parlementsleden vorige maand, maar 41% van hen stemde om hem af te zetten als partijleider partijleider (en dus premier). Binnenkort zullen ze er weer tegenaan gaan, en deze keer zullen ze misschien slagen

De regels van het 1922 Comité, alle Conservatieve parlementsleden in plechtig conclaaf, zeggen dat als de leider een vertrouwensstemming overleeft, er pas over een jaar hierover opnieuw gestemd kan worden. Maar er zal een verkiezing zijn voor het bestuur van het Comité volgende week, en een nieuw bestuur kan die regel veranderen als ze dat willen. Dat zullen ze waarschijnlijk doen.


Johnson moet misschien schoppend en gillend uit Downing Street 10 worden gesleept maar hij is op weg naar buiten - dus nu is het tijd om liefdadig te zijn. Wanneer de meeste mensen liegen, maken ze eerst een snelle mentale berekening over of het zal zal werken, want betrapt worden op een leugen is meestal erger dan de kosten van de waarheid te vertellen.

Johnson doet dat niet, of in ieder geval niet erg goed. Hij is zelfs niet onder de indruk van het feit dat andere mensen uit eigen ervaring zullen weten dat hij liegt. In de tijdloze woorden van Chico Marx: "Wie ga je geloven? Mij of je eigen ogen."

Dit is het gedrag van een sociopaat (of misschien een psychopaat - de woorden worden door elkaar gebruikt in het populaire discours). Het verwijst naar mensen die meestal mannelijk, intelligent en charmant zijn. Ze hebben seriële relaties met vrouwen en laten veel kinderen na. Ze zijn solipsistisch en manipulatief - en vaak, overtuigende leugenaars.

Johnson voldoet aan alle voorwaarden, behalve één. Hij liegt vaak, en hij heeft duidelijk de sociopaat het vermogen om zijn eigen leugen te geloven zodra hij hem zegt. Maar zijn leugens vallen vaak in duigen binnen enkele dagen, uren of zelfs momenten na het uitspreken ervan; hij neemt gewoon niet de moeite om de waarschijnlijkheid te berekenen dat ze geloofd zullen worden. Hij is een incompetente leugenaar.

Dat, meer dan enige daad of misstap, is wat hem nu ten val brengt. Zelfs conservatieve kiezers zijn de leugens zat, maar hij kan er echt niets aan doen. Dus het heeft geen zin om hem de schuld te geven - ze hadden echt niet op hem moeten stemmen, en nu begrijpen ze dat...

De meeste van Johnson's overgebleven kabinetscollega's proberen uit te zoeken wat het beste moment is om over te stappen, en Conservatief parlementslid Andrew Bridgen had een woord van advies voor hen allen. "Degenen die nu op hun handen gaan zitten (en nog langer in Johnson's kabinet blijven) kunnen zichzelf uitsluiten voor de komende leiderschapswedstrijd."

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer