Toegegeven, Trump is niet de traditionele klokkenluider, gedreven door hoge motieven en de behoefte om de waarheid aan de macht te brengen. Hij is meer een roverhoofdman, wiens motieven voor het stelen van overheidsdocumenten zelfs voor hemzelf onduidelijk zijn. (Ik gebruik het woord "stelen" omdat dat het woord is dat gebruikt werd voor alle eerbare mannen in wier voetsporen hij is getreden).

Misschien heeft Trump de documenten meegenomen - en zich er hardnekkig aan vastgeklampt ondanks aandringen van de Nationale Archieven, het Ministerie van Justitie en de FBI om ze terug te geven - met het vage idee dat ze op een dag van pas zouden kunnen komen. Maar voor wat? Chantage? Verkopen aan de Russen? Zijn memoires schrijven?

Neem de ster uit de documenten die bij de inval van de FBI op 8 augustus uit Trumps landgoed Mar-a-Lago zijn meegenomen, en die naar verluidt informatie bevatten over "de militaire defensie van een buitenlandse regering, waaronder haar nucleaire capaciteiten".

Nou en? Er zal waarschijnlijk geen informatie in staan over hoe die gegevens verkregen zijn, zeker niet als er 'humint' (spionnen) bij betrokken waren. Het is echt gewoon een van Trump's aandenkens, en het zou bijna zeker geen kwaad kunnen als het zou worden gepubliceerd.

Trump is ervan overtuigd dat dit onderzoek is gestart door Joe Biden, 'zijn' ministerie van Justitie en 'zijn' FBI. Het is echter veel waarschijnlijker dat het gewoon enorme bureaucratische dinosaurussen zijn die doen wat ze altijd al hebben gedaan.

De inlichtingendiensten proberen altijd hun activiteiten te verbergen, maar meestal omdat hun acties incompetent, irrelevant of illegaal zijn . Het is de mystiek die hun immense budgetten rechtvaardigt, niet hun daadwerkelijke prestaties. Daarom zijn ze zo wraakzuchtig, zelfs als de onthulde geheimen niet echt belangrijk zijn.

Wanneer zij enorme middelen inzetten om klokkenluiders op te sporen en te straffen, dan is dat omdat wat zij onthuld hebben gênant is voor de agentschappen of de regeringen die zij dienen. Echte spionnen die vitale nationale geheimen stelen (die zijn er, maar veel minder dan men denkt) worden zonder veel ophef gedood, gevangen gezet of uitgewisseld.

Wat Daniel Ellsberg in 1971 onthulde was een 7.000 pagina's tellende topgeheime geschiedenis van de Amerikaanse betrokkenheid in de Vietnam oorlog tot 1968, die hij zelf had helpen schrijven. Het bevatte geen informatie over lopende operaties, alleen een vrachtwagenlading zeer gênante details over hoe de Amerikaanse regering betrokken was geraakt bij die stomme oorlog en hoe slecht ze hem gevoerd had.

Het vrijgeven ervan was een publieke dienst, daar waren de meeste Amerikanen het uiteindelijk wel mee eens. Maar niet voordat Ellsberg in staat van beschuldiging werd gesteld op grond van de Spionage Act en zich jarenlang verdedigde tegen beschuldigingen die hadden kunnen leiden tot een gevangenisstraf van 115 jaar.

Mordechai Vanunu was een Israëliër die in 1986 details onthulde over het Israëlische kernwapenprogramma, ongeveer twee decennia nadat de wapens voor het eerst waren gebouwd. Het bestaan ervan was het meest openlijke geheim - letterlijk iedereen die zich ervoor interesseerde wist er al van - maar hij werd ontvoerd terwijl hij in het buitenland was, berecht en kreeg 18 jaar gevangenisstraf.

Vanunu's bewegingen en contacten worden nog steeds streng gecontroleerd, en hij mag Israël niet verlaten. Zijn meest recente Twitter post (deze maand) luidt "Nog geen vrijheid, blijf wachten, niets veranderd, geen nieuws hier, nog een maand, en nog een jaar, sinds 1986, maar vrijheid moet komen."

Edward Snowden werkte voor de Amerikaanse National Security Agency, en onthulde in 2013 de enorme omvang van wereldwijde surveillanceprogramma's die door de NSA werden uitgevoerd. Vele duizenden personen waren het doelwit, tot en met de hoofden van verschillende geallieerde regeringen.

Snowden was verstandig genoeg om de VS te verlaten voordat hij zijn gegevens met toonaangevende kranten deelde, maar het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken trok zijn paspoort in en zette hem vast terwijl hij op doorreis was via Moskou. Daar zit hij vandaag de dag nog steeds vast.

En dan is er natuurlijk Julian Assange, de oprichter van WikiLeaks, die de CIA in 2010 diep in verlegenheid bracht door een enorme hoeveelheid geheime VS-gegevens over de oorlogen in Irak en Afghanistan op het web te zetten. Sindsdien probeert hij uitlevering aan de VS te ontlopen, bijna al die tijd in een of andere vorm van opsluiting.

Donald Trump bevindt zich dus in veel beter gezelschap dan hij verdient, en zijn motieven om al die geheime documenten mee te nemen waren onduidelijk. Maar de documenten zelf zijn, ondanks het feit dat er "Top Secret - Burn Before Reading" of iets dergelijks op staat, waarschijnlijk niet schadelijker voor de echte nationale veiligheid van de VS dan de documenten die door zijn voorgangers zijn gepubliceerd.

Ze hebben uiteindelijk Al Capone gepakt voor belastingfraude, maar ze zouden Donald Trump hier niet voor moeten pakken.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer