Ik hou van mijn tuin en besteed veel tijd aan het buiten opruimen in plaats van in huis. Bladeren vegen is een eindeloos karwei, maar hoewel ik lui ben, geniet ik er stiekem van - het ritme van de veegbeweging, het maken van stapels, het verzamelen ervan en het houden van het opgeruimde uiterlijk achteraf, ook al is het van korte duur, want ik weet dat de volgende winderige dag weer meer naar beneden zal brengen. Onkruid wieden doe ik als ik de kans krijg (zo lui ben ik), en ik trek met plezier al het onkruid weg waar ik bij kan, voordat ik naar een nieuwe plek ga.

Tuinieren heeft iets ontspannends, zelfs in de volle zon of in de kou. Je creëert iets, moedigt iets aan om zijn beste krachten te tonen, snoeit zelfs om zijn beste kanten te laten zien.


Graswortels, en andere

Maar ik ben lui. Als iets ervoor kiest te groeien, hetzij door mij, hetzij ondanks mij, ben ik blij, maar ik raak niet van streek als zijn wortels doodgaan en bij mij sterft. Ik heb een jaar lang veel tijd besteed aan het voorbereiden van een gebied voor een gazon en stond zaden te strooien als iemand uit een schilderij van Claude Monet, maar de mieren kregen de zaden eerst en ik zag ze triomfantelijk wegmarcheren met hun gratis overvloed, en hoewel ik teleurgesteld was, voelde ik gewoon, nou ja, het was niet de bedoeling dat we toen een gazon zouden hebben. Ik zou toch te lui zijn geweest om het te maaien. Een goede vriendin houdt van haar gazon, en gaat na het maaien bijna met de nagelschaar rond om elk sprietje op de juiste lengte te houden. Nee, niet voor mij, dank u.


Raap me op, Boterbloem

Ken je dat Bermuda Boterbloem onkruid? Elk jaar doe ik hetzelfde - ik begin in een razernij om ze op te trekken, dan realiseer ik me dat ze uiteindelijk zullen winnen en afsterven zonder mijn hulp als het te warm wordt, dus nu leun ik achterover en relax met een kopje thee terwijl ik blij geniet van hun gele hoofdjes die ronddobberen in de wind.

Ik hou wel van stekken (vooral als ze gestolen zijn) en ik heb veel potten in de tuin met stukjes geranium die er halfslachtig in groeien, waarvan de grond moe is geworden en waarschijnlijk verpot moet worden, en de planten kunnen wel wat snoeiwerk gebruiken. Ik heb meer spullen in potten dan ik kan tellen, en ik weet niet waarom ik het blijf doen, tegen mezelf zeggen dat ik ze weg moet geven, maar ik kom er nooit aan toe. Ik kocht een paascactus (Schlumbergera) die prachtig in bloei stond toen ik hem kreeg, en ik kon het niet laten een paar bladeren af te knippen en ze op te potten nadat de bloemen eraf waren gevallen. Nu staan ze op het punt zelf te bloeien - meer om toe te voegen aan mijn groeiende verzameling, waar ik gewoon te lui ben om er iets mee te doen. Ik zou een kraam op de plaatselijke markt moeten zetten, als ik ze nog zou kunnen missen.


Credits: Unsplash;

Graaf niet naar de overwinning

Ik las dat een gemakkelijke manier om een luie tuinier te zijn als het om groenten gaat, is om vaste planten te planten, die je elk voorjaar tijd besparen omdat ze zonder moeite terugkomen. En draai de grond niet te veel om, ze zeggen dat er miljarden microben in de ondergrondse grond zitten die het leven daarboven ondersteunen en noodzakelijke mineralen naar je planten sturen. Hoewel het omwoelen van de grond in eerste instantie misschien een golf van zuurstof naar je tuin brengt, doodt het elk jaar essentiële schimmelnetwerken en nuttige levensvormen die we nu pas beginnen te ontdekken.

En je kunt voedsel uit je voorraadkast dat je normaal zou weggooien - aardappels, gember, uien - opnieuw laten groeien, in plaats van voedsel te verspillen, vermenigvuldig je het - en je hoeft niet eens de deur uit om de zaden te kopen, hoe lui is dat?

Als je op internet kijkt, zijn er veel tips voor lui tuinieren, zelfs een luie tuinieracademie - misschien moet ik me maar eens inschrijven en een diploma halen om te bewijzen dat ik echt een luie tuinier ben.

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan