Het is een beetje middeleeuws, nietwaar, ridders in blinkende harnassen en edellieden te paard die draken afslachten en jonkvrouwen in nood redden terwijl ze mantels over plassen gooien. Een ridder moest moed, kracht en vaardigheid tonen in de strijd, vrouwen respecteren, de zwakken en armen verdedigen, vrijgevig zijn voor anderen en trouw aan zijn Heer, familie en vrienden.


De perfecte ridder was zeer belangrijk, met de plicht de Kerk te "beschermen", te vechten tegen verraad, het priesterschap te vereren, onrecht voor de armen te weren, vrede te stichten in je eigen provincie, bloed te vergieten voor je broeders, en als het moet, je leven te geven. Dat gebeurt tegenwoordig niet veel meer.


En als ridder was het niet hoffelijk om te proberen het paard van je vijand te verwonden. Als je je vijand van zijn paard sloeg, moest je wachten tot hij weer opstond voordat je opnieuw aanviel. Als zijn paard er vandoor ging, moest je van je eigen paard afstijgen en je tegenstander te voet bestrijden. Je moest je te allen tijde hoffelijk gedragen - het was dus OK om elkaar te doden, zolang je eerst beleefd en hoffelijk was. En waarschijnlijk verontschuldigen achteraf.

Credits: envato elements; Auteur: Masson-Simon;

Regels van het ridderschap

Er waren verschillende regels van het ridderschap waar iedereen rekening mee moest houden: Nederigheid, Dankbaarheid, Moed. Rechtvaardigheid, Vrijgevigheid, Discipline, Geloof, en als laatste Gelijkheid. Maar is dit niet waar de regels van het ridderschap vervagen met hoffelijkheid?


Dit zijn enkele van de veronderstelde moderne regels van hoffelijkheid of ridderlijkheid: doe de deur open voor een dame, toon respect voor anderen, loop aan de buitenkant van een voetpad - oorspronkelijk om te voorkomen dat ze bespat wordt door straatmodder, maar tegenwoordig misschien om te voorkomen dat haar tas van haar arm wordt gerukt bij een fietsgreep. Geef uw zitplaats op, vooral aan ouderen, zwakkeren of zwangeren. Trek de stoel van een vrouw uit voordat je haar aan tafel zet. Stel uw metgezel voor aan uw vrienden wanneer zij elkaar voor het eerst ontmoeten. Help haar haar jas aan te trekken, zorg ervoor dat uw vriendin veilig thuiskomt en zeg tot slot 'alstublieft' en 'dank u wel'.


De oude gedragscode van de ridderlijkheid functioneert nog steeds als dating etiquette, en zelfs tijdens de radicaal veranderende wereld van de jaren negentig bleef de ridderlijkheid sterk. En min of meer intact. Ridderlijkheid betekent dat je beleefd en hoffelijk moet zijn tegen een meisje, vooral tijdens een afspraakje. Ridderlijkheid staat de mannen nog steeds toe hun spieren te laten werken voor de vrouwen, terwijl ze de 'aardige jongen' spelen. Veel jonge mannen geven toe dat ze de kans grijpen om een dame in nood te helpen, of het nu is door een zware doos op te tillen of te helpen met een wiskundeprobleem (zelfs als ze het antwoord niet weten). Je paraplu delen, zelfs als je daardoor een beetje nat wordt, haar je jas geven als ze het koud heeft. Als de ober naar je tafel komt, vraag haar dan eerst wat ze wil in plaats van te komen aanzetten met wat jij wilt.

Credits: envato elements; Auteur: XiXinXing;

Beleefdheid?

Komen we nu op het gebied van beleefdheid? Misschien worden ze tegenwoordig allemaal samengevoegd tot beleefdheid, hoffelijkheid en ridderlijkheid? Het gedragssysteem dat ridders in de middeleeuwse periode van de geschiedenis volgden, hechtte veel waarde aan eer, vriendelijkheid en moed. Het tijdperk van de ridderschap - beleefd en respectvol.


Ridderschap is nog steeds onder ons, zij het in een aanzienlijk lichtere versie, simpelweg omdat het zo'n nuttig instrument is voor beide seksen. Zolang de duurdere vormen in het verleden begraven blijven, past ridderlijkheid ideaal in zijn niche. Houd in gedachten dat het doden van draken misschien galant heroïsch lijkt, maar een bedachtzaam en attent gebaar kan net zo betekenisvol zijn.


Zoals Eyeore ooit zei (hij was een fictief personage in de Winnie-the-Pooh boeken van A. A. Milne): "Een beetje aandacht, een beetje denken aan anderen, maakt het verschil."

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan