"Jongeren die bij hun ouders blijven wonen is een steeds vaker voorkomend fenomeen, wat de toenemende problemen weerspiegelt bij de toegang tot huisvesting voor nieuwe generaties. "Het realiseren van de wens om een eigen huis te bezitten of een stabiele huurwoning te krijgen is een grote uitdaging geworden, vooral in Zuid-Europese landen zoals Portugal, Spanje, Italië en Griekenland, waar een zeer hoog percentage jongeren tussen de 18 en 34 jaar oud in het ouderlijk huis woont," aldus de samenvatting van de projectcoördinatie.

"Het gaat er niet om dat deze jongeren steeds meer bij hun ouders blijven wonen, alsof het een probleem is, een culturele kwestie die 20 jaar geleden, 15 jaar geleden, 10 jaar geleden werd bedacht", benadrukt Romana Xerez, coördinator van het project "Housing4Z: Housing, Well-Being and Inequalities in Southern Europe", uitgevoerd door CAPP - Center for Administration and Public Policies, van ISCSP.

De onderzoeker benadrukt echter, in verklaringen aan Lusa, dat dit niet betekent dat het gezin niet "van oudsher een zeer belangrijke rol speelt bij het bevorderen van de toegang tot huisvesting" in Zuid-Europese landen.

Wat er echter gebeurt is dat "jongeren uit meer achtergestelde groepen en [...] zelfs uit de middenklasse steeds minder onroerend erfgoed hebben dat tussen generaties wordt doorgegeven".

Hetzelfde gebeurt echter niet in Noord-Europese landen, waar jongeren eerder het ouderlijk huis kunnen verlaten omdat "er maatregelen zijn om hen te ondersteunen" in deze autonomie.

Romana Xerez rechtvaardigt de focus van het onderzoek op Generatie Z, jongeren geboren tussen 1997 en 2012, omdat het "een generatie is met een zeer bijzondere context, [...] van meervoudige crises, [...] van conflicten in Europa, [...] van klimaatverandering, van energiecrisis".

Deze factoren leidden tot veranderingen in de configuratie van de economie, de werkgelegenheid en ook de huisvesting, wat resulteerde in ongelijkheden tussen de generaties.

Jongere generaties - te beginnen met de millenniumgeneratie, die voorafgaat aan de generatie Z - beginnen "enkele nadelen" te vertonen in vergelijking met vorige generaties, nadelen die "steeds groter lijken te worden", merkt de onderzoeker op.

Tegelijkertijd hebben Zuid-Europese landen "een diepgaande transformatie in de woningmarkt" doorgemaakt, merkt hij op, waarbij hij echter benadrukt dat "het probleem van toegang tot huisvesting niet alleen een huisvestingsprobleem is".

Wat er gebeurt is dat "de relatie tussen inkomen en woonlasten enorm is en is toegenomen", daarom "is het een breder probleem", waarbij ook de economie en het werk betrokken zijn.

"Het bezit van een eigen huis gaat niet alleen over het hebben van een huis, maar ook over het hebben van zekerheid, een buitengewoon belangrijk financieel bezit in het heden en in de toekomst," herinnert hij zich.

Om een antwoord te bieden op de huisvestingscrisis hebben de geanalyseerde landen tussen 2018 en 2024 20 huisvestingsmaatregelen voor jongeren aangenomen, gericht op het huren en kopen van een eigen woning, zo meldt het project, waarbij Portugal als enige specifieke maatregelen voor studentenhuisvesting heeft genomen.

Romana Xerez benadrukt de "immense moeilijkheid" die onderzoekers hebben bij het vergelijken van huisvestingsbeleid voor jongeren, vanwege een gebrek aan gegevens.

De "Housing4Z"-onderzoekers - die jongeren interviewden over de beperkingen en mogelijkheden die ze tegenkomen - zijn bezorgd over de veranderingen die aan de gang zijn.

Het project - waarvan de eindresultaten in de komende maanden bekend moeten zijn - heeft als doel "wetenschappelijk bewijs" te leveren over hoe publiek en privaat beleid de woonomstandigheden kan verbeteren en sociale rechtvaardigheid voor jongere generaties kan bevorderen.