Het blijkt een uitdaging om door het ijzige oppervlak van het meer van St Moritz te breken.

Het is ongeveer 9 uur 's ochtends en mijn haar heeft een gekristalliseerd laagje omdat het buiten -6 graden is. Al een paar dagen zie ik op tegen de gedachte om mezelf onder te dompelen in het ijskoude water - ik maak me zorgen over de pijn, de mogelijkheid van een hartaanval door de koudwaterschok, modder tussen mijn tenen en vissen die rond mijn voeten zwemmen.

Maar ik heb me laten vertellen dat dit de sterattractie is in een winterbestemming die net zo schittert als de vorst die op de bomen schittert.

Met een badjas, zwemkleding, wollen muts, handschoenen en wandelschoenen aan, heb ik 300 meter afgelegd rond dit prachtige meer, omringd door hoge besneeuwde bergen, bossen en de stad St Moritz langs één oever.

Ik zet me schrap, trek wetsuitschoenen aan, gooi de badjas weg en klauter naar de waterkant. En dan zit ik erin, tot aan mijn knieën.

Hoewel het ongelooflijk koud is, ben ik verbaasd dat ik geen pijn voel. Ik kniel verder, het water komt nu tot aan mijn schouders, en houd mijn handen uitgestrekt. Alex - mijn butler in het nabijgelegen Carlton Hotel - herinnert me eraan te ademen en me te concentreren op de omringende natuur. Mijn geest wordt helder en ik ben kalm. Ik merk hoe helder het meer is terwijl ik de kiezels onder mijn voeten zie.

Voor ik het weet ben ik er 90 seconden in geweest (de maximale tijd voor beginners). Ik spring er met hernieuwde kracht uit terwijl ik een hete adrenalinestoot door mijn lichaam voel gieren.

Credits: PA;

Bloeiend

St Moritz, synoniem met beroemdheden en miljonairs, gaf 150 jaar geleden het startschot voor het wintertoerisme in Zwitserland. Sindsdien is de stad met het kenmerkende zonnelogo gastheer geweest van twee Olympische Spelen en heeft het zich ontwikkeld tot een bloeiend skigebied waar gezien worden net zo belangrijk is als de wintersport.

Het 111 jaar oude Carlton Hotel, oorspronkelijk gebouwd voor tsaar Nicholas II als zomerresidentie, belichaamt de glitter en glamour van de bestemming.

Alles draait hier om ontspannen en contact maken met de natuur. Alle 60 weelderige kamers en suites liggen op het zuiden en bieden een betoverend uitzicht op het meer en de toppen van de Engadin-vallei.

Nog boordevol endorfine ga ik meteen naar de luxe spa van het Carlton om te ontdooien in het warme, bubbelende binnen- en buitenzwembad.

Als ik erin stap, voel ik een enorme tinteling van mijn voeten tot mijn knieën, gevolgd door kippenvel. Ik adem de frisse Alpenlucht in en kijk naar het winterse landschap door het dampende, bruisende water.

Terug binnen in de spa vind je een reeks sauna's en stoombaden met verschillende temperaturen en een reeks sublieme behandelingen. Later ervaar ik de Moving Mountains massage - waarbij mijn voeten worden gewassen in alpenzout en rozemarijn, voor een dromerige massage met hete stenen van top tot teen.

Het interieur van het hotel, ontworpen door Carlo Rampazzi, is extravagant en flamboyant. De lichtovergoten Bel Etage heeft twee historische open haarden en luxe sofa's met gigantische ramen die de rustige Alpen omlijsten.

Credits: PA;

Ontspannen

Ondanks dat het hotel de hoogste onderscheiding van Michelin heeft gekregen (drie sleutels), heeft het een ontspannen en leuke sfeer. Het drankenmenu van de Carlton Bar biedt een lijst Instagrammable cocktails en er is de eigenzinnige Fondue Gondola-ervaring - waarbij je in een buitengondel zit en brood, aardappelen en augurken in een kokende vijfkaasfondue doopt.

Er zijn ook twee restaurants - het Grand Restaurant en het met twee Michelinsterren bekroonde restaurant Da Vittorio. Er wordt ook eten geserveerd op het schitterende Zonneterras.

Ik voel me onoverwinnelijk na mijn ijsbad en ga naar de verlichte 6 km lange Preda-Burgün rodelbaan. Het startpunt van Preda is niet bereikbaar met de auto. In plaats daarvan moeten sleeërs er komen via de als werelderfgoed erkende Rhätische Bahn - een magische treinreis door diepe kloven, tunnels en over meerdere viaducten.

De rodelbaan is de Albula-pasweg, gesloten in de winter, die 400 meter afdaalt naar de stad Bürgen. Hoewel 'gezinsvriendelijk', is het nog steeds ongelooflijk snel, met scherpe bochten en steile afdalingen. Je kunt hier een hele dag mee bezig zijn, want er rijden speciale treinen van Bürgen terug naar Preda om het nog eens te proberen.

Andere meer rustige activiteiten zijn een traditionele rit met een paardenkoets rond het meer en de bossen, een rondleiding door St Moritz en schaatsen.

Tot slot is er de mogelijkheid om fantastische mensen te kijken.

Ik probeer een beroemdheid te spotten in de hoofdplaats waar de straten vol liggen met designerwinkels. Op een middag lunch ik op de berg en kijk naar de skiërs op de Corviglia terwijl ik champagne drink en geniet van lokale delicatessen in het Salastrains restaurant.

Maar uiteindelijk - hoe groot je budget of aanspraak op roem ook is - voelt iedereen zich in St Moritz een ster.