Nou, wij Britten zijn er allemaal vrij zeker van dat het verwarmen van onze huizen deze winter meer gaat kosten dan het hele budget van NASA. We weten ook zeker dat sommige mensen hun vloerplanken gaan verbranden om zichzelf warm te houden. Zelfs de familie kat dreigt voedsel of brandstof te worden. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat als de wereld niet snel zijn ideeën bijstelt, er een reëel gevaar bestaat dat er een tekort aan basisvoedsel ontstaat.

Voedseltekorten zijn iets waar ik niet lichtzinnig over kan doen, want voedseltekorten betekenen dat miljoenen kinderen honger kunnen lijden. Mijn moeder zwom niet in het geld, maar ze zorgde er altijd voor dat niemand van ons (haar vier jongens) met honger naar bed ging, want dat is wat moeders doen. Maar wat kon zelfs zij doen als er geen voedselvoorraden waren? Geld heeft geen zin of nut als er geen goederen beschikbaar zijn. Dit grimmige scenario is waar steeds meer mensen in de wereld mee te maken krijgen.

Er zijn andere, minder nijpende tekorten die onlangs het leven van sommige mensen hebben verwoest, zoals het grote tekort aan microchips als gevolg van de pandemie. Maar dit is niet zo'n verschrikkelijk nieuws voor iedereen. Zonder microchips heb je namelijk niets aan EV's en het voortdurende tekort betekent dat er minder EV's worden geproduceerd en dus minder prikkelbare elektrische autobezitters die de Starbucks bij snelwegdiensten verstoppen. Ik heb nooit een EV gehad, maar ik heb gemerkt dat snelweg oplaadpunten niet ontworpen zijn om energie in je auto te stoppen, maar dat ze eigenlijk ontworpen zijn als een ander middel waarmee energiebedrijven meer geld uit de bankrekeningen van mensen kunnen zuigen. Tegen Kerstmis zullen deze grote energiebedrijven zoveel van ieders geld hebben geplunderd dat bijna niemand meer genoeg over heeft om een wortel te kopen. Deze enorme aanslag op de financiën in combinatie met recordprijzen voor benzine en diesel betekent dat het aantal mensen dat momenteel overweegt een nieuwe auto te kopen, precies nul is.

Gevolgen

Dit alles heeft gevolgen. Een daarvan is dat meer dan 25% van alle auto's op de Britse wegen nu bijna 15 jaar oud is. Ik heb talloze artikelen gelezen waarin wordt gesuggereerd dat een ouder wordend wagenpark op drukke Britse wegen mogelijk meer ongelukken kan veroorzaken. Mensen van bijvoorbeeld de AA en de RAC zijn geciteerd die suggereren dat, op basis van hun eigen ervaringen, oudere auto's vaak worden gebruikt door meer budgetbewuste automobilisten. Dit betekent soms dat oudere voertuigen vaker versleten onderdelen, slechte banden en slechte of zelfs ontbrekende onderhoudsgegevens hebben. Dit betekent dat pech veel waarschijnlijker is. Onlangs duurde het 4 uur voordat de RAC aanwezig was bij een oproep voor een klein defect aan een van onze auto's, wat bewijst hoe druk ze het hebben.

Natuurlijk zijn moderne auto's uitgerust met een reeks hulpmiddelen voor de bestuurder en passieve veiligheidstechnologieën die ons kunnen helpen te voorkomen dat we in potentieel penibele situaties terechtkomen. Het dodehoekalarm slaat aan als er iets op de loer ligt waar je het niet kunt zien, terwijl je bij een oudere auto op je eigen zintuigen moet vertrouwen. In principe kan er veel meer misgaan bij een nieuwe auto, die vaak wordt uitgeschakeld of in de "limp-home"-modus gaat als er een belangrijke fout wordt gedetecteerd in een van deze vaak complexe systemen. Dat betekent bijna altijd een AA of RAC oproep.

Natuurlijk zijn niet alle oudere auto's slecht onderhouden. Verre van dat. Ik heb bijvoorbeeld een Mercedes E280 CDI uit 2008 met slechts 24.000 mijl op de teller. Geen van mijn auto's, oud of nieuw, is verwaarloosd. Natuurlijk heeft de Mercedes uit 2008 geen moderne snufjes zoals rijbaanassistentie of dodehoekwaarschuwing zoals die in onze nieuwste MK5 Ford Mondeo, die ons zelfs vertelt wanneer we te laat zijn voor een koffiepauze! Maar ik heb het 35 jaar volgehouden zonder ernstige ongelukken met niets anders dan mijn eigen automatische waarschuwingssysteem. Ik heb geleerd te stoppen als ik moe ben. Een dutje van tien of vijftien minuten kan levensreddend zijn.

In een moderne auto zijn tegenwoordig een paar honderd tot meer dan drieduizend microchips ingebouwd. Ze regelen alles, van de klimaatregeling en de remmen tot allerlei motorfuncties. Ja, microchips vertellen je zelfs wanneer je cafeïne nodig hebt en geloof me, het werkt. De Mondeo knippert zelden met het koffiesymbool, tenzij ik helemaal uitgeput ben en echt een pauze nodig heb.

In plaats van de autoproductielijnen in te krimpen tot de gevolgen van de Covid-19 pandemie afnemen en microchips gemakkelijker verkrijgbaar worden, schrappen de autofabrikanten nu een aantal van deze systemen. Ze begonnen met het schrappen van nutteloze dingen zoals draadloos telefoon opladen. Toen kwamen sommige touch-screen functies en een aantal andere eigenzinnige elektronische dingen waarvan de meeste klanten niet eens weten hoe ze erin moeten komen, laat staan gebruiken.

Toeleveringsketens

De oorlog in Oekraïne heeft zelfs autofabrikanten gedwarsboomd omdat een enorme hoeveelheid grondstoffen voor de industrie uit Oekraïne of Rusland komt. Deze bevoorradingsketens zijn momenteel gesloten of werken op drastisch verminderde capaciteit. De situatie zal waarschijnlijk alleen maar verder verslechteren als de vijandelijkheden niet ophouden. Over een paar maanden mogen we blij zijn met een voorruit op nieuwe auto's. Binnenkort zal een BMW 7-Serie meer lijken op een Austin Allegro en een ooit hypermoderne Mercedes S-Klasse zal bij onze dichtstbijzijnde Mercedes-showrooms meer lijken op een Morris Marina, compleet met remtrommels rondom en een set SU-carburateurs.

De moraal van het verhaal is dit: Welke auto met verbrandingsmotor je ook rijdt, koester hem! U zult er erg blij mee zijn, want de veelgeprezen elektrische auto's hebben in feite een nog groter aantal microchips nodig om überhaupt te kunnen werken. Zelfs die overvolle oplaadpunten die je bij tankstations ziet, hebben chips nodig voor uiterst complexe oplaadsystemen om te kunnen werken zonder je accu op te blazen. Hoe dan ook, als je de doemdenkers mag geloven, zullen voorstanders van elektrische auto's niet snel een stopcontact aansluiten, als de voorspelde stroomstoringen er komen.

Als we enige schijn van normaliteit willen terugbrengen in onze belegerde wereld en we echt willen voorkomen dat we terugvallen in een wereld van Allegros en Trabants, moet iemand zowel Poetin als Zelensky naar de onderhandelingstafel leiden, bij voorkeur voordat de ijzige adem van de winter het noordelijk halfrond in zijn greep krijgt. Ongeacht hun meningsverschillen moet een compromis worden bereikt dat geen van beide partijen echt leuk zal vinden. Anders zal Poetin, als deze oorlog nog veel langer duurt en de greep van Rusland begint te tanen, niet als verliezer willen worden afgeschilderd. Mocht dat scenario ooit werkelijkheid worden, dan weet niemand welke ijzingwekkende verdorvenheid en barbaarsheid op de toch al grimmige, met bloed besmeurde slagvelden van Oekraïne kan worden losgelaten.

Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes