De gebeurtenis die Donald Trump waarschijnlijk van zijn koers zal brengen is een veroordeling voor een van de 91 aanklachten waar hij voor staat. Het zou hem er niet van weerhouden om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap - ten minste drie mensen hebben dat in het verleden gedaan, waaronder één die daadwerkelijk in de gevangenis zat - maar het zou zijn stijl zeker belemmeren.

Recente peilingen laten zien dat Trump en Joe Biden nek aan nek liggen in de presidentiële race, waarbij het gat tussen hen vaak kleiner is dan de foutmarge van de peiling. Uit een peiling van Axios vorig jaar bleek echter dat 45% van de Republikeinse kiezers niet op Trump zou stemmen als hij door een jury zou worden veroordeeld voor een misdrijf. (Slechts 35% zou dat doen.) Dat zou zijn kansen om te winnen om zeep kunnen helpen.

Joe Biden's onvoorziene 'gebeurtenis', die al aan de gang is, is de oorlog in Gaza, waarin de zittende president Israël onomwonden heeft gesteund, zelfs als de Palestijnse slachtoffers, waarvan ten minste tweederde burgers, de 25.000 doden en 60.000 gewonden naderen.

Dat vreet diep in de steun van jonge Amerikanen voor Biden: hij leidt Trump nu met slechts 1% onder jongere kiezers. Het kwam als een donderslag bij heldere hemel voor de Amerikaanse Democraten, maar als de oorlog in Gaza dit hele jaar duurt (zoals de Israëlische premier Binyamin Netanyahu duidelijk wil), zou dat waarschijnlijk Biden's kans op herverkiezing in november de das omdoen.

De meest interessante 'gebeurtenis' is echter de mogelijke dood of onbekwaamheid van een van de kandidaten tussen nu en november. Als je kijkt naar de actuariële tabellen die worden gebruikt door de Amerikaanse Social Security Administration, is er een kans van 11% dat een van deze twee mannen dit jaar overlijdt.

Als het Trump zou zijn die naar zijn eeuwige (maar niet gespecificeerde) beloning zou gaan, zouden de meeste leidende Republikeinse politici stiekem dankbaar zijn. Trump is niet de kandidaat die ze in november willen, om dezelfde reden dat hij de Republikeinse kandidaat is waar de meeste leiders van de Democratische Partij tegenover willen staan. Ze zien hem allebei als een electoraal risico voor zijn eigen partij.

Zonder Trump zouden de Republikeinen Nikki Haley of Ron DeSantis kiezen als hun presidentskandidaat - daar gaan de huidige voorverkiezingen van de Republikeinse Partij eigenlijk over. Als ze Haley zouden kiezen, zouden ze waarschijnlijk winnen, omdat ze duidelijk probeert de partij uit de greep van Trump en zijn fanatieke volgelingen te halen.

Wat als Joe Biden zou sneuvelen? Hij is iets ouder dan Trump (43 maanden), maar voor actuariële doeleinden heeft hij ongeveer hetzelfde risiconiveau, vooral gezien de eetgewoonten van Trump.

De Democratische Partij vereert Biden om zijn eminente verleden, en een ongewoon hoog percentage van de oudere Democratische politici mag hem eigenlijk wel, maar er zou een stille vreugde zijn over zijn tijdige overlijden. Ze hebben zijn beslissing om een tweede termijn te ambiëren geaccepteerd omdat verzet daartegen politiek te duur zou zijn, maar nu hebben ze last van koperswroeging.

Dit is waarschijnlijk onterecht - Biden's prestaties in functie kunnen door de beugel, vooral op het gebied van de economie en het klimaat. Het is misschien zelfs onverstandig. Maar Biden ziet er op leeftijd uit en hij struikelt soms over zijn woorden, en ze hebben liever een jongere, glanzender kandidaat. En daarmee bedoel ik niet Kamala Harris.

Veel Democraten zouden zich niet verplicht voelen om vice-president Harris als hun presidentskandidaat in 2024 te behouden als Biden voor de volgende verkiezingen zou overlijden, en ze zouden proberen haar uit die rol te verdrijven. Dit zou waarschijnlijk een burgeroorlog binnen de partij ontketenen, dus het netto-effect zou kunnen zijn dat hun kansen om in 2024 te winnen afnemen.

En tot slot, wat zou er gebeuren als beide oudjes voor november zouden sterven? Dit is geen kans van één op acht, eerder één op honderd, maar wonderen gebeuren. Waar zou Amerika dan zijn? En waar zou de wereld dan zijn?

De Verenigde Staten zijn niet langer de enige supermacht, maar ze zijn nog steeds het vliegwiel dat het hele systeem soepel laat draaien. De meeste mensen geven de voorkeur aan voorspelbaarheid, zelfs als ze zeggen dat ze naar verandering verlangen, dus een Amerikaanse presidentsverkiezing waarbij beide hoofdkandidaten dark horses van een jongere generatie zijn, zou zeker als een belangrijke 'gebeurtenis' worden beschouwd.

Het zou net zo'n vormende gebeurtenis kunnen zijn als de Amerikaanse verkiezingen van 1960, toen een in de 19e eeuw geboren president (Dwight Eisenhower) plaats maakte voor 20e-eeuwse figuren als John Kennedy, Lyndon Johnson en Richard Nixon. Ze waren niet altijd even bewonderenswaardig (vooral Nixon), maar ze waren zeker meer bij de tijd.

De Amerikaanse politiek is zeker toe aan een nieuwe faseverandering, maar dat gaat deze keer niet gebeuren. Tenzij Magere Hein ingrijpt.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer