Onze auto wilde niet starten, dus ik had een sleepdienst nodig naar de garage. We hebben wegenhulp bij onze Portugese autoverzekering, dus ik belde hun kantoor om het verzoek in te dienen. De telefoonprompts waren allemaal in het Portugees. Mijn taalvrees begon op te komen.

Toen (wees stil mijn kloppend hart!) kwam er een auto-prompt in het Engels: "If you'd like to continue in English, please press 9". Ik drukte gretig op 9. Meer prompts - weer allemaal in het Portugees (oogrol - "maar ze zeiden dat er Engels zou zijn!").

Op dit punt veranderde ik mijn strategie en begon willekeurig op knoppen te drukken om een echt persoon aan de lijn te krijgen. Bingo, iemand nam op... en sprak Portugees. Ik haalde mijn goed ingestudeerde zin tevoorschijn: "Eu não falo português. Fala inglês?" ["Geen Engels, het spijt me," zei de spreker in stijf Engels ... en hing op.

Dank de hemel voor kleine gunsten, want dit gebeurde bij ons thuis en de auto stond op onze oprit - dus ik zat niet vast op de weg of op een vreemde parkeerplaats. Ik haalde adem en schudde de zinloosheid van me af.

Ik moest een nieuwe tactiek toepassen. Ik belde een Portugese vriend die vloeiend Engels spreekt en vertelde hem mijn benarde situatie. Hij belde gemakkelijk het verzekeringskantoor en navigeerde vlot door de prompts, sprak (in het Portugees) met een echt persoon en al snel arriveerde er een takelwagen.


Het onverwachte leren verwachten

Ach ja, weer een dag uit het leven van een Engelssprekende immigrant die een paar Portugese zinnetjes kent, maar verder weinig. Ik woon in de Algarve waar bijna iedereen Engels spreekt en ik kan me er in vertrouwen doorheen bewegen - totdat ik in een lastige situatie terechtkom. Soms doe ik het maanden zonder dat het taalprobleem de kop opsteekt en dan, in zeldzame gevallen, kan er een paar dagen later een andere uitdaging opduiken. Het is op zijn zachtst gezegd onvoorspelbaar.

Dat is mijn persoonlijke mening - en er zijn veel anderen die hun mening hebben gegeven over de vraag of je de taal moet leren om gelukkig te leven in Portugal. Ik deel hier een aantal gevoelens met je van inwoners uit het hele land. De meesten geven aan dat, behalve in de grotere steden of in het zuiden, het lastig is om je te redden zonder de taal te kennen:

Natalie verwoordde het heel duidelijk: "Ja, je moet Portugees spreken als je niet in een grote stad of in de Algarve woont. Ik woon in Tomar en hoewel veel mensen redelijk Engels spreken, doen veel mensen dat niet. Het dagelijks leven vereist een beetje rudimentair Portugees."

Jeff en zijn vrouw wonen al 5 jaar aan de Zilverkust, een uur ten noorden van Lissabon. Jeff zegt: "Onze ervaring is dat als we een paar zinnen leren en de lokale bevolking laten zien dat we het proberen, we een glimlach en snelle acceptatie krijgen." Deze twee zijn ambitieus geweest - ze hebben 2 jaar lang taallessen gevolgd. Jeff voegt er een bemoedigende opmerking aan toe voor degenen onder ons van een zekere leeftijd, namelijk dat ze zelfs in hun 70e het Portugees steeds makkelijker vinden worden door oefening.

Credits: Afbeelding meegeleverd; Auteur: Becca Williams;

Judy, een voormalige Californische, woont in een klein stadje in Portugal (ze heeft niet gezegd waar) en meldt dat ze geen ernstige problemen heeft ondervonden door geen Portugees te kennen. Haar superkracht is echter dat ze een expert is geworden in pantomime, wat volgens haar goed werkt. Als ze haar beperkte taalvaardigheden tevoorschijn haalt, zegt ze: "De vriendelijke en respectvolle Portugezen lijken zelfs een poging om hun taal te spreken te waarderen. Ze grinniken misschien en laten je dan weten dat ze een beetje Engels begrijpen of ze roepen iemand op die dat wel begrijpt."

Greg, een Brit die sinds 2007 in Portugal woont, spreekt alleen de gebruikelijke begroetingen, maar zegt dat hij nooit een probleem heeft gehad om te communiceren. Zijn ervaring is dat een Portugees die geen Engels spreekt altijd wel iemand vindt die dat wel doet. Greg concludeert: "Mijn excuus om geen Portugees te leren is dat ik oud en waarschijnlijk lui ben en als de Portugezen hun oprechte vriendelijkheid tegenover buitenlanders niet zouden accepteren, zou ik waarschijnlijk in de problemen zitten!"

Tom, ook een Brit die al 15 jaar in Portugal woont, zegt: "We hebben drie jaar lang veel tijd en geld besteed aan het leren van de taal. Mijn vrouw heeft een goede Portugese woordenschat. Maar weinig mensen begrijpen haar als ze Portugees probeert te spreken! Ik kan niet veel spreken, maar ik begrijp wel een beetje als ik de context ken.

Susanne en haar man verhuisden twee jaar geleden van Colorado naar Portugal en wonen in het kleine stadje São João das Lampas - ongeveer 40 minuten van Lissabon. Susanne zegt dat ze hebben ontdekt dat Portugezen vaak zeggen dat ze geen Engels spreken omdat ze zich schamen omdat ze het niet vloeiend spreken. Maar als ze begint met haar beperkte Portugees, merkt ze op: "Mensen besluiten me te redden door het Engels te gebruiken dat ze kennen. Ze zijn zo ontzettend aardig!"

Ik eindig met wat afscheidsgedachten van Robert. Hij en zijn vrouw zijn Amerikanen die in 2019 met pensioen gingen in Portugal en in het noorden wonen waar niet veel Engels wordt gesproken. Robert herinnert ons aan deze parel van wijsheid: "Zoals altijd, met een glimlach en nederigheid en een poging om je best te doen en wat gemeenschappelijke hoffelijkheidstermen te gebruiken, zal de overgrote meerderheid van de Portugezen tot het uiterste gaan om je te helpen."

Author

Becca Williams lives in Lagos, a seaside town on Portugal’s southern coast. Contact her at AlgarveBecca@gmail.com. 

Becca Williams