In een internationaal onderzoek gebruikten onderzoekers van het Centrum voor Mariene Wetenschappen (CCMAR) van de Universiteit van Algarve(UAlg) theezakjes om de snelheid te meten waarmee organisch materiaal wordt afgebroken. Om het vermogen van wetlands om koolstof in de bodem vast te leggen te beoordelen, begroef een wereldwijd team van onderzoekers 19 duizend theezakjes van groene thee en rooibosthee in 180 wetlands in 28 landen.

De theezakjestechniek werd door onderzoekers van CCMAR en UAlg gebruikt in Ria Formosa, een kustlagune die bekend staat om zijn grote biodiversiteit en ecologische betekenis in het district Faro. Zeegras in getijdengebieden (stroken kustland tussen het gemiddelde niveau van hoog- en laagwater), laaggelegen zoutmoerassen en weiden met 'caulerpa prolifera', een soort groene algen, zijn de drie soorten habitats in de Ria Formosa waar de onderzoekers 120 zakjes begroeven.

Hoewel ze misschien een vreemd instrument lijken om deze gebeurtenis te kwantificeren, zijn de zakjes "een beproefde methode voor het meten van het vrijkomen van koolstof uit de bodem in de atmosfeer", zoals wordt vermeld in een verklaring. Volgens Carmen Santos, een onderzoeker bij CCMAR, "biedt Ria Formosa een uitstekend natuurlijk laboratorium om te begrijpen hoe temperatuur en ecosysteemkenmerken de opslag van koolstof beïnvloeden". Dit is de eerste keer dat theezakjes zijn gebruikt in langetermijn- en grootschalige studies.

Zoals vermeld in het onderzoek zorgden hogere temperaturen ervoor dat organisch materiaal sneller werd afgebroken, waardoor er minder koolstof in de bodem werd opgeslagen. "Voor de moeilijker af te breken rooibosthee maakte het niet uit waar het was - hogere temperaturen leidden altijd tot een grotere afbraak, wat aangeeft dat het type koolstof waarvan we normaal gesproken zouden verwachten dat het langer in de bodem blijft, kwetsbaar was voor hogere temperaturen", legde onderzoeker en hoofdauteur van het onderzoek Stacey Trevathan-Tackett van het Royal Melbourne Institute of Technology in Australië uit. Ze voegde eraan toe: "Toen de temperaturen stegen, ontbonden de groene theezakjes met verschillende snelheden, afhankelijk van het type wetland: het ging sneller in zoetwaterwetlands, maar langzamer in mangrove- en zeegraswetlands".