Urodzona w 1869 roku w regionie Darfur w Sudanie, została porwana przez arabskich handlarzy niewolników w wieku 9 lat i sprzedana w niewolę. Została zmuszona do przejścia 600 mil do południowego Sudanu, gdzie była wielokrotnie kupowana i sprzedawana, spotykając się z licznymi upokorzeniami i brutalnym traktowaniem.

Życie św. Bakhity jako niewolnicy było naznaczone skrajnymi trudnościami i cierpieniem. Była poddawana fizycznemu i emocjonalnemu znęcaniu się, w tym naznaczaniu i tatuowaniu brzytwą oraz wsypywaniu soli w otwarte rany w celu zapewnienia skaryfikacji. Zmagała się również z niezliczonymi biciami i chłostą ze strony swoich właścicieli. Pomimo tych trudności, św. Bakhita nigdy nie straciła wiary i ostatecznie znalazła schronienie u Córek Miłosierdzia w Wenecji, gdzie została ochrzczona i przyjęła imię "Józefina".

Historia św. Bakhity jest świadectwem zdolności ludzkiego ducha do wytrwania w obliczu przeciwności losu. Jej trudności i cierpienie były ogromne, ale nigdy nie straciła wiary i zamiast tego znalazła sposób, by podziękować za to Bogu. Jej historia jest inspiracją dla wielu osób, a jej dziedzictwo nadal żyje jako symbol nadziei i odporności.