Urodziła się około 284 r. n.e. jako córka zamożnych i pobożnych chrześcijańskich rodziców.

Po śmierci rodziców, gdy była młoda, Anysia odziedziczyła ich bogactwo. Zamiast żyć w luksusie, postanowiła rozdać swoje bogactwa ubogim, ucieleśniając chrześcijańskie wartości miłosierdzia i pokory. Poświęciła się surowemu stylowi życia, charakteryzującemu się postem, modlitwą i czuwaniem.

Za jej życia chrześcijanie doświadczali poważnych prześladowań w Imperium Rzymskim, zwłaszcza za panowania cesarza Maksymiana (286-305 r. n.e.). W tym okresie doszło do powszechnej przemocy wobec chrześcijan, a edykty zezwalały na ich bezkarną egzekucję. Atmosfera była pełna strachu i ucisku, ponieważ wielu zostało zabitych za samą wiarę.

Pewnego dnia w drodze do kościoła Anysia spotkała pogańskiego żołnierza przy bramie Cassandriote. Żołnierz zażądał, by towarzyszyła mu w pogańskiej ofierze podczas festiwalu poświęconego bogu słońca. W odpowiedzi na jego żądania Anysia stanowczo mu się sprzeciwiła. Kiedy próbował siłą zdjąć jej zasłonę i odciągnąć ją, wykazała się niezwykłą odwagą, plując mu w twarz i oświadczając: "Mój Pan Jezus Chrystus zabrania ci!". Ten akt oporu rozwścieczył żołnierza.

W odwecie za jej odmowę i śmiałość, żołnierz śmiertelnie zaatakował Anysię mieczem. Świadkowie zgromadzeni wokół jej ciała wyrazili swój smutek i oburzenie z powodu brutalnego czynu popełnionego na niewinnej kobiecie z powodu niesprawiedliwego edyktu cesarza Maksymiana. Po jej śmierci współwyznawcy pochowali ją w pobliżu bram miasta, gdzie została zabita. Na cześć jej męczeństwa zbudowali później kaplicę nad jej grobem.

Święta Anysia jest czczona głównie we Wschodnim Kościele Prawosławnym w regionach będących pod wpływem kultury bizantyjskiej.