Sharon was de eregast van het "Better World" Gala-evenement in het Marriott. Zij leidde de veiling voor de Virtuosa Foundation, die een kinderziekenhuis in Polen steunt. Ronde tafels vulden de grote balzaal met laag plafond. Heldere veelkleurige lichten en uitbundige jurken deden de sfeer aanvoelen als een filmset. Het was het jaarlijkse filmfestival van Cannes, en ik was er om het op te nemen voor het Portugal News.

Sharon Stone zag er precies zo uit als je van een wereldberoemde filmster zou verwachten. Twee veiligheidsagenten begeleidden haar naar het hoofd van de tafel.

Na wat opvallend slecht commentaar van de presentator begon de presentatie voor het Better World Fund. Het idee van het fonds is om over grenzen heen samen te werken om de status van mensen over de hele wereld snel en enorm te verbeteren.

Aleph Farms gebruikt geavanceerde technologie om voedsel te traceren en voedselverspilling tot 90% te verminderen. 90%!

Een vrouw met wie ik sprak werkt aan een geavanceerd web3 sushi tonijn NFT tracking mechanisme. Het maakt gebruik van blockchain-technologie om de dure vis die over continenten reist veilig te volgen en te verifiëren.

Het publiek op het gala was niet erg geïnteresseerd. Ze zaten in hun opzichtige en vermoedelijk kostbare jurken en pakken te praten en te kletsen tijdens de presentatie.

Sharon stond op en vertrok stilletjes halverwege een video over kinderarmoede.

"Ze gaat weg," fluisterde ik tegen mijn tafelgenoten, "de video is nog niet eens afgelopen!"

"Ze heeft waarschijnlijk nog een gala te maken," zei James, een 24-jarige Franse rapper, naast me.

Maar dat was niet het geval. Dertig minuten later verscheen Sharon weer.

Ze had zich omgekleed?!

Nu droeg ze een professioneel diepblauw en paars zakenpak. Ze stond aan het spreekgestoelte op het hoofdpodium. Ze gaf een gepassioneerde toespraak over haar leven lang kinderen zien lijden. De menigte haastte zich naar het podium, en het was moeilijk te zien omdat iedereen een mobiele telefoon had die opnam.

"Ik heb net smsjes gewisseld met president Zelensky van Oekraïne," zei Sharon. "Er is een kinderziekenhuis dat uw steun hard nodig heeft, en dit zijn kinderen in hoge nood."

Ze vroeg ieder van ons om naar de persoon naast ons te kijken.

"Nee, kijk." Zei ze en staarde me recht aan. "Kijk echt naar de persoon naast je. Dat zijn de mensen die het verschil zullen maken.

Als jij het niet doet, doet niemand anders het."

Ik keek naar de mensen om me heen. Niemand keek terug, en ze waren te druk bezig met opnemen op hun telefoons.

Uiteindelijk staarde ik naar de dame naast me totdat ze terugkeek, glimlachte en ervoor zorgde dat haar camera goed stond.

Sharon pakte een microfoon en ging op het podium staan. Ze hief een blauw en geel tasje.

"Dit is een unieke handtas van Dolce and Gabbana, met de hand gemaakt in de kleuren van Oekraïne.

Ze deed de tas over haar schouder en poseerde elegant.

"Je mag deze handtas hebben EN het pak dat ik draag. Het geld gaat naar Oekraïense kinderen. We openen het bieden bij $20.000!"

De menigte werd stil.

Diego, een Franse cryptohandelaar, leunde naar me toe: "Waarom de politiek erbij halen? Er zijn hier veel Russen."

"Iemand?" Zei ze.

Na nog een moment, deed iemand het minimum bod.

"20.000€, hebben we 20,5?"

Krekels.

We hadden geen 20,5. Er waren geen andere biedingen.

"Nou, ik zal mijn kleren niet uittrekken voor 20.000! Dat is geen deal. Het spijt me. We zetten dit hier neer en praten er later over."

Ze zette de tas neer op een stoel en begon met de veiling.

De rest van de avond verliep niet veel beter.

Sharon was in staat om ongeveer 30 mensen op het podium te krijgen om 47.000€ op te halen voor de Oekraïense kinderen.

Mijn schatting is dat ze voor 150-200.000 aan prachtige items heeft verkocht voor het betere fonds.

Toch gingen er verschillende stukken voorbij zonder dat er geboden werd. Het publiek verloor zijn interesse en begon te kletsen, en Sharon was niet onder de indruk.

"Wees stil, alstublieft. We hebben het hier over kinderen zonder thuis en met weinig hoop. Ik hoop dat u uw belangrijke gesprekken kunt onderbreken om hierover na te denken."

De menigte luisterde niet en bleef maar kletsen.

Uiteindelijk had ze er genoeg van.

"Jullie zijn een stelletje goedkope klootzakken!" Zei ze.

Hoorde ik dat goed? Dacht ik.

"Dit zijn kinderen in een oorlogsgebied, en jullie geven er niets om," ging Sharon verder. "Is er iemand geïnteresseerd in deze prachtige kunstwerken die gulle mensen hebben gedoneerd? Is er iemand geïnteresseerd om te helpen? Nee? Dan zal ik niet meer van mijn tijd verspillen. Als u een verschil wilt maken, zullen deze items op de website staan, en ik moedig u aan om uw vrijgevigheid te zoeken en te vinden. Maar ik ga niet meer van uw of mijn tijd verspillen."

Ze pakte haar tas, liep van het podium af, en ging rechtdoor de deur uit. Beveiliging volgde haar naar buiten.

"Wow. Dat is een ster," zei ik.

James keek naar me, "Ik denk dat ze meer had kunnen verkopen,"

Author

Chris Lehto, ex-F-16 pilot, and YouTuber, combines aviation expertise and passion for the unexplained to investigate UAPs. He founded the UAP Society, funding decentralised research into alien existence using NFTs.

Chris Lehto