Buitenshuis koken lijkt misschien een karwei, als je begint na te denken over alle spullen die je mee moet nemen om je maaltijd te laten schitteren. Maar dat is niet waar voor Gill Meller, die het gelukkigst is als hij het simpel houdt.

"Mijn hele benadering van koken is de minder-is-meer, simpele benadering," zegt de chef-kok en auteur. "Ik werk heel nauw samen met de seizoenen en maak het eten niet te ingewikkeld - laat de ingrediënten voor zichzelf spreken, dat is altijd mijn filosofie geweest.

"Dat doe ik als ik binnen kook, dus dat werkt door naar buiten - maar ik denk dat als je buiten kookt, het nog zinvoller is om dingen te minimaliseren en je te ontdoen van overbodige dingen. Je probeert te ontsnappen aan het conventionele koken dat je dagelijks doet, en je opent deuren naar een veel eenvoudigere, zachtaardigere en tragere manier om dingen te doen.

Meller - die al 11 jaar samenwerkt met Hugh Fearnley-Whittingstall bij River Cottage - heeft al zijn hele leven een liefdesrelatie met koken en eten in de buitenlucht. "Van jongs af aan vind ik het heerlijk om buiten te zijn," vertelt hij. "Of het nu gaat om rondhangen en spelen met vriendjes, buiten zijn is altijd iets geweest waar ik naar verlangde.

"Opgroeien op het platteland maakt het wat makkelijker om veilig buiten te zijn - ik vond het altijd leuk om een kampvuur te maken en iets te koken. Of het eetbaar was of niet, stond altijd ter discussie."

Als professionele chef-kok zijn Mellers maaltijden nu meer dan alleen eetbaar - maar zijn liefde voor het buitenleven blijft. "Als ik de keuze had, kookte en at ik altijd veel liever buiten dan binnen, als het weer gunstig is" - en zijn nieuwste kookboek is "een viering van onze band met buiten zijn, en het voedsel dat we eten".

En het gaat niet alleen over koken boven vuur (hoewel er veel van dat is). Je vindt er tal van mogelijkheden om van de natuur te genieten, of dat nu is door binnenshuis een picknick te bereiden en die mee naar buiten te nemen, of door ingrediënten te zoeken. Uiteindelijk, zegt Meller: "Het is goed voor onze ziel, het is goed voor ons welzijn, het is goed voor onze geestelijke gezondheid. Het is goed voor ons om ons op een vrij basaal niveau opnieuw te verbinden met de omgeving en de wereld om ons heen - en buiten zijn maakt dat gemakkelijker mogelijk dan in een kantoor of binnen de vier muren van je keuken."

En vuur gebruiken is "meer de moeite waard dan koken op een gasfornuis in de keuken", beweert hij. "Omdat we een zeer oude manier van doen aanboren. Ik heb het specifiek over het maken van vuur op een eenvoudige manier, misschien gewoon een kampvuur op de grond.

"Als je in staat bent om dat te doen, als je in staat bent om echt verbinding te maken met zo'n oeroude, instinctieve manier van koken, denk ik dat het ons helpt om iets van dat natuurlijke instinct dat we hebben - dat onze vroege voorouders hadden - weer aan te wakkeren.

"Het maakt ons blij om iets anders te doen. Eten is zo'n norm geworden, dat we er niet veel bij stilstaan. Koken is voor veel mensen zo ongevoelig geworden, dat ze een maaltijd in de magnetron kunnen stoppen en wachten tot de zoemer gaat, en dat is het niveau van betrokkenheid bij het voedsel dat ze eten. Maar als je naar buiten gaat, ben je er op een heel ander niveau mee bezig. Als je je eigen vuur aanmaakt, is dat een wereld van verschil met het koken waaraan we in onze moderne levensstijl gewend zijn geraakt."

Het mag dan oer zijn, maar dat betekent niet dat koken op vuur altijd gemakkelijk is. "Wat vaak kan gebeuren is dat het vuur een beetje uit de hand loopt - en dat gebeurt meestal als je met iets heel vettigs kookt, en het vet kan ervoor zorgen dat het vuur oplaait," geeft Meller toe - en dat is iets waar hij al eerder de dupe van is geworden.

"Ik herinner me dat ik een grote schaal makreelfilets in een nogal hete houtoven zette met de vlammen aan de achterkant. De bak werd zo heet dat hij knikte en krom trok, en de vis sprong van de bak in het vuur. Ik weet nog dat ik dacht: 'Er zitten 30 mensen binnen te wachten om deze makreel te eten, wat gaan we doen?'"

Gelukkig is het toen toch nog goed gekomen... "Ik denk dat we de meeste filets hebben kunnen terughalen - misschien waren sommige iets meer verkoold dan de andere, maar met makreel kom je een heel eind als je een beetje verkoold bent."

Uiteindelijk geniet Meller van deze onvoorspelbaarheid: "Ik vind het leuk dat je niet 100% weet hoe het zal uitpakken," zegt hij. "Ik hou van de manier waarop je je aanpast en inspeelt op de wendingen die een recept kan nemen als je buiten kookt. Niets is ooit twee keer hetzelfde als het gaat om koken boven vuur - er zal altijd iets anders zijn dan de laatste keer dat je het deed, zelfs als het om hetzelfde gerecht gaat."

Meller woont in de buurt van het vissersstadje Lyme Regis in Dorset, maar hij erkent dat niet iedereen gemakkelijk de natuur kan ervaren. "Het is niet de meest praktische manier van eten," zegt hij, "maar dat maakt het juist zo speciaal. Als je de tijd kunt vinden om er in het weekend op uit te gaan, of een middag de natuur in te trekken - misschien naar het park in je buurt - doe het dan, en neem een picknick mee.

"Ik heb het gevoel dat het eten dat we buiten nuttigen veel lekkerder smaakt dan binnen.