De echtgenoot was onlangs jarig en hij (en ik trouwens ook) hebben zo'n beetje alles wat we op dit moment van ons leven nodig hebben, als je de grote winst in de loterij buiten beschouwing laat natuurlijk.

Hij heeft een verlanglijstje en daar staan dingen op die belachelijk onbetaalbaar zijn - de nieuwste motor die net zoveel zou kosten als een huis is er één van, maar er staan ook bescheiden wensen op - een levenslange voorraad autosleutels die niet vanzelf verschuiven, of onkruid dat zichzelf opgraaft.... als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik heb het opgegeven om dingen op een 'verlanglijstje' te zetten omdat ik moeite heb om dingen te vinden om eraan toe te voegen. Nou ja, natuurlijk, ik wil een cruise proberen, ik wil een nieuwe auto - ik wens zelfs iets bescheideners, zoals een paar schoenen vinden die echt passen en er goed uitzien en waarmee ik in een rechte lijn kan lopen (eigenaars van torenhoge hakken zullen weten wat ik bedoel).


Geduld

Iets waarvan ik wel zou willen dat ik er meer van had, is geduld - ze zeggen dat 'geduld een deugd is', maar het is één ding om bewust te knikken als je die zin hoort, en iets anders om geduld te tonen. Klein ongeduld kan bestaan uit het tikken met je vingers terwijl je wacht tot het water kookt, of ongeduld in de rij voor de kassa van een supermarkt wanneer iemand voor je er een eeuwigheid over doet om het juiste kleingeld uit te tellen, tot groot ongeduld - sommige gevallen waarbij je tot tien moet tellen voordat je door het lint gaat.

In de christelijke traditie zijn de zeven hemelse deugden de vier kardinale deugden voorzichtigheid, rechtvaardigheid, matigheid en standvastigheid, naast de drie theologische deugden geloof, hoop en naastenliefde. Ik zie daar geen geduld.


Humeur

Ik ben er altijd trots op dat ik niet opvliegend ben. Maar laat ik dit met je delen - ik heb een paar weken geleden het scherpe uiteinde van iemand anders' humeur ervaren toen ik in een ondergrondse parkeergarage had geparkeerd en mijn buurman niet helemaal in een rechte lijn had geparkeerd, waardoor het voor mij moeilijk was om mijn deur te openen. Toen ik me door de niet groot genoeg-ruimte-voor-mijn-achtereinde wurmde, raakte mijn deur letterlijk net de glimmende grote zwarte auto van meneer-Slect-Parkeerder naast de mijne. Voor ik het wist schreeuwde hij naar me door het raam en schold hij me uit over een kras die ik misschien wel of misschien niet had gemaakt - ik was al achteruit gereden, dus ik kon het niet zeggen - maar hij ging helemaal door het lint en begon met zijn handpalm op mijn dak te slaan. Ik was op dat moment doodsbang en als ik terug had geschreeuwd, wist ik dat ik een gebroken neus had geriskeerd. Ik verwachtte dat ik een deuk ter grootte van een handpalm in het dak zou zien toen ik het later beverig controleerde. Met een ietwat geschokt gezicht reed ik gewoon verder achteruit en verwijderde mezelf uit de situatie.


Maar goed, terug naar het verlanglijstje

Dit jaar stond er iets betaalbaars op het lijstje van de echtgenoot - een wildcamera. We hebben een constante aanvoer van wilde dieren die langs de poort paraderen (volgens onze honden), dus het leek hem leuk om te zien of het gewoon motten en muizen zijn of iets belangrijkers. Het is een alles-zingt-alles-danst-apparaat dat ongeveer zo groot is als een dikke mobiele telefoon en wordt geleverd met een riem om het aan een boom of wat dan ook te bevestigen, maar het is vandaag pas opgezet, dus ik heb geen idee of het zal doen wat er op de doos staat. Let op. Voor het eerst in lange tijd is het me gelukt om iets te kopen dat hij echt wilde hebben (en redelijk betaalbaar was) dus we zijn allebei blij.

In de tussentijd, Kerstmis komt eraan, als iemand een reserve drone heeft die hij niet wil......?

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan