Eerst zullen ze erkennen dat 2024 het warmste jaar is sinds we een paar eeuwen geleden zijn begonnen met het bijhouden van gegevens. Dit zal gepaard gaan met het gebruikelijke gekakel over hoe stout we allemaal zijn geweest, omdat we onze uitstoot van broeikasgassen niet snel genoeg hebben verminderd.

De enige remedie hiervoor, zullen ze uitleggen, is die reducties nu te maken, en heel snel. Bijna niemand zal vermelden dat we er nooit in geslaagd zijn om onze netto wereldwijde uitstoot te verminderen, behalve één keer in het piekjaar van de Covid toen iedereen op slot zat.

Alleen als je "zes onmogelijke dingen voor het ontbijt kunt geloven", zoals de Witte Koningin in 'Alice Through the Looking Glass', zou je kunnen geloven dat we vrijwillig kunnen overschakelen van een toename van onze wereldwijde uitstoot met ongeveer 1% per jaar naar een vermindering van 7% per jaar in de komende vijf jaar, wat de minimale verandering is die nodig is om een catastrofe te voorkomen.

Mensen in grote aantallen kunnen gewoon niet zo snel reageren, zelfs niet wanneer de catastrofes beginnen. De Filippijnen werden afgelopen herfst getroffen door zes cyclonen (orkanen) in één maand - volstrekt ongekend - en nog steeds is daar geen grote publieke vraag naar een snelle omschakeling van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energiebronnen.

Het tweede wat je zult horen (als je mediabronnen op de realiteit zijn gebaseerd) is dat er een grote, onverklaarbare sprong in de opwarming was in juni 2023. De gemiddelde mondiale temperatuur sprong met drie tienden van een graad in één maand. Dat is de voorspelde hoeveelheid voor de komende tien jaar.

Dit verklaart waarom we een plotselinge opwaartse golf hebben gezien in het wilde weer over de hele planeet: grotere windstormen, hevigere bosbranden, hetere, langere hittegolven, stortregens die overstromingen en aardverschuivingen veroorzaken, alles.

En dit is het probleem. Omdat klimaatwetenschappers niet wisten wat de versnelling veroorzaakte, hielden de meesten hun mond tot ze iets meer te zeggen hadden dan "ik weet het niet". Het ongelukkige neveneffect daarvan was dat het grote publiek hun gevoel van paniek niet deelde - en geen paniek betekent ook geen dramatische reacties.

Pas in de afgelopen twee maanden is er een waarschijnlijke verklaring voor de temperatuurstijging naar voren gekomen. Wetenschappers van NASA's Goddard Institute for Space Studies (GISS) denken dat het reflecterende wolkendek van de wereld de afgelopen twee decennia met een kleine maar significante hoeveelheid is afgenomen. Daardoor bereikt meer zonlicht het oppervlak, wat de opwarming van de aarde stimuleert.

Helaas weten de klimaatwetenschappers nog steeds niet of dit slechts een eenmalige sprong is, waarna het oude tempo van opwarming weer wordt opgepakt. Het kan net zo goed een nieuwe, hogere opwarming zijn die aanhoudt of zelfs verder versnelt. De 'permanente noodsituatie' is nu echt aangebroken - maar de onwil om het publiek op de hoogte te stellen duurt nog steeds voort.

In bijna elk rapport staat een geruststellende opmerking dat we nog niet echt een onomkeerbare drempel hebben overschreden. Ja, de gemiddelde mondiale temperatuur in 2024 is hoger dan de 'aspirationele' nooit te overschrijden opwarming van +1,5 graden C, maar wanhoop niet: het zal nog vele jaren duren voordat we moeten accepteren dat we die grens voorgoed hebben doorbroken.

Dit is pure drogredenering. Temperaturen fluctueren, dus berekenen meteorologen gewoonlijk de gemiddelde temperatuur van een plaats door het gemiddelde te nemen van de variaties over twintig jaar. Als de verandering echter altijd opwaarts is, zoals de afgelopen vijftig jaar, dan geeft het meenemen van temperaturen uit koelere jaren die al lang voorbij zijn, een antwoord dat veel te laag is.

In de huidige omstandigheden is de relevante gemiddelde mondiale temperatuur gewoon wat het op dit moment is, en mensen die je minder alarmerende interpretaties bieden zijn ofwel misleid of proberen je te misleiden. "Als de trend aanhoudt, zitten we in de problemen", zegt Bjorn Stevens van het Max Planck Instituut voor Meteorologie. "We hopen, hopen dat het morgen van richting verandert."

Als dat niet zo is - als we ons al "op onbekend terrein" bevinden, zoals Gavin Schmidt, de directeur van GISS, het uitdrukt - wat doen we dan? Er is geen realistische manier om op korte termijn onze emissiereducties te verdubbelen of te verdrievoudigen: zelfs als de wil er zou zijn, kost het veel tijd om alternatieve energiebronnen te bouwen.

Wat we sneller zouden kunnen doen, is verschillende klimaattechnische methoden inzetten die meer zonlicht reflecteren en de planeet direct afkoelen. We zouden binnen een paar jaar kunnen beginnen met het lozen van zwaveldioxide in de stratosfeer. Met een crashprogramma zouden verdikkende laaghangende zeewolken binnen vijf jaar op grote schaal actief kunnen zijn.

In de praktijk zullen we die tijd natuurlijk waarschijnlijk doorbrengen met kibbelen, terwijl de door warmte veroorzaakte terugkoppelingen zich opstapelen. Gelukkig nieuwjaar.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer