Portugese Konventual Sweets het sy oorsprong in Portugese kloosters. Die meeste van die lekkers wat gemaak is, gebruik bestanddele soos eiergele en suiker, wat toon dat dit moontlik ontstaan het na die ontdekking van Brasilië.

Vanaf die 16de eeu, na die ontdekking van Brasilië, het die Portugese makliker toegang tot suiker gehad, wat die heuning wat in Portugese resepte gebruik word, vervang het. Van die 18de eeu tot die 19de eeu was Portugal een van die grootste eierprodusente in Europa, met kloosters die plek waar produksie plaasgevind het. Kliënte het egter net vir die witte van die eiers gevra en die eiergele in die klooster gelaat. Die eierwitte is gebruik om wyn te maak en selfs om die stryk van klere te vergemaklik, veral die gewoontes van lede van godsdienstige ordes of die rokke van die adel.

Daar was 'n massiewe afval van eiergele, wat soms gebruik is om diere te voed, aangesien nonne hul vrye tyd spandeer het om maniere te vind om die eiergele te gebruik en te vermy om kos te mors.

In die 18de eeu het die godsdienstige ordes afgebreek begin word en daarom die voorregte wat hulle tot toe gehad het, verloor, dus was dit verpligtend om 'n bron van lewensbestaan te vind. In baie gevalle was dit lekkers wat sommige kloosters onderhou het.

Pudim de Abade Priscos Tipies

van Braga, in die noorde van die vasteland van Portugal, het Pudim de Abade de Priscos bekend geword toe die abt van Priscos die resep aan Pereira Júnior, skoolhoof van 'n Bragasskool, geleer

het.

Die resep bevat bestanddele soos suiker, eiergele, portwyn en selfs hamspek, verkieslik redelik vetterig, van Chaves of selfs Melgaço. Soos met baie Conventual Sweets, is dit nodig om 'n suikerstroop te maak, wat versigtig met die eiergele gemeng moet word

.


Papo de Anjo Die lekker

ny is waarskynlik in die Douro Litoral uitgevind en word saam met suikerstroop bedien. Gekook met eiergele en suiker, kan eierwitte in klein hoeveelhede gebruik word en tot 'n stywe piek geklop word. Na die eerste kook word die Papos de Anjo in klein ronde vorms gekook in 'n suikerstroop geur met lemoenskil en, indien nodig, rum

.

Krediete: Wikipedia;


Doce Fino Tradision

eel uit die Algarve trek Doce Fino almal se aandag met sy eienaardige kleure en vorms. Alhoewel die presiese oorsprong van Doce Fino onbekend is, word beraam dat dit konventuele oorsprong kan hê, maar met 'n paar Arabiese invloede, soos algemeen in die Algar

ve voorkom.

Gemaak met amandelpasta, 'n vrug wat volop in die streek voorkom, en gevul met eiergele, soos stringe, is Doce Fino gewoonlik gevorm soos groente, vrugte en selfs motiewe wat aan die see gekoppel is, soos vis en skulpvis.

Die Brisas do Lis

Original van Leiria, word vermoedelik dat die Brasiliaanse Quindim ontstaan het, wat in plaas daarvan om amandels in die resep te gebruik, met klapper gemaak word.

Verskeie stories probeer die oorsprong van Brisas do Lis vertel. Alhoewel die kloosteroorsprong van die soet geglo word, is die popularisering van die lekkerny gekoppel aan 'n vriendskap tussen twee vroue wat in Angola gewoon het.

Die Café Colonial het die besigheid van Maria do Céu Lopes en Georgina Santos geword, waar hulle Brisas do Lis verkoop het, wat vinnig deur ander suikers herhaal is, wat nooit toegang gehad het tot die geheime resep vir Brisas do Lis nie.

Krediete: Wikipedia;

Sericaia Die woord Sericaia

het Maleisiese oorsprong, aangesien die resep uit Asië na die kloosters in Alentejo gebring is, spesifiek in Elvas en Vila Viçosa. Die Alentejo -resep is aangepas en die Maleisiese bestanddele is vervang met eiers, melk, meel en kaneel. Die lekkerny moet by uiters hoë temperature gekook word om te verseker dat die beroemde krake aan die bokant van die Siricaia geskep word. Nadat dit gekook is, word dit bedek met kaneel en bedien met Elvas-pruime, wat enige palaam aangenaam.

Baie meer om te pro

e

Dit is moeilik om 'n Portugese stad te vind wat nie 'n lekkerny het wat gebaseer is op eiergele, suiker en miskien kaneel nie. Oor die hele land kan u lekkers vind wat, ondanks dieselfde basis, heeltemal van mekaar verskil.


Author

Deeply in love with music and with a guilty pleasure in criminal cases, Bruno G. Santos decided to study Journalism and Communication, hoping to combine both passions into writing. The journalist is also a passionate traveller who likes to write about other cultures and discover the various hidden gems from Portugal and the world. Press card: 8463. 

Bruno G. Santos