Tammy Weis componeerde de 11 nummers van Soul Whisper in Lissabon, waar ze woont, en deed een beroep op vele talenten uit de hele wereld om ze in te spelen.

"Ik denk dat ik met dit album veel geluk heb gehad," zei Weis in gesprek met The Portugal News, "We hebben een zeer breed internationaal scala aan muzikanten, hier was het ongelooflijk omdat we Portugese topmuzikanten konden opnemen, en toen gingen Rui Veloso, mijn producer, en ik naar Canada en namen we Randy Bachman op," bekend als lid van The Guess Who, naast andere onderscheidingen, "en zijn team daar, dan hebben we Antonio Serrao, prachtige Spaanse harmonica speler, dan hebben we natuurlijk Brittan, uit het Verenigd Koninkrijk," dit is Grammy winnaar Terry Brittan, auteur van verschillende hits voor o.a. Michael Jackson en Tina Turner.

Zo is Hope een rijke mix van Portugese folk, Canadese country en niet te vergeten mediterrane invloeden van Portugese en Spaanse artiesten, waaronder Veloso. "Om voor de hand liggende redenen hou ik daarvan," verklaarde Weis over het nummer, "Vooral nu met alles wat er aan de hand is geloof ik dat het een heel belangrijk gedicht is."


"Intensief" proces

Over het proces achter het maken van het album kon Weis het alleen maar omschrijven als "intens," aangezien de zangeres een grote verantwoordelijkheid heeft bij het bewerken van het werk van Portugals meest geprezen moderne kunstenaar, maar bedankte degenen die haar gedurende de hele reis hebben bijgestaan, zoals de muzikanten met wie ze heeft samengewerkt, Casa Fernando Pessoa, het huis-museum dat het werk van de schrijver bewaart, Luís Miguel Rosa Dias, de neef van Pessoa, en de Canadese ambassade, die het project sponsorde om de culturele banden tussen beide landen te verdiepen, aangezien Canada ongeveer een half miljoen Portugezen telt. Ze wees ook op Richard Zenith, die een biografie over Fernando Pessoa schreef en als vertaler voor een zeer gewaardeerd perspectief zorgde.


Maar hoe is dit alles eigenlijk begonnen?

Wel, Tammy Weis werd aangetrokken tot het leven in Portugal door de vriendelijke geesten van de Portugezen, en beschreef Lissabon als "het licht, de wind, de schaduw, de cultuur, de stranden, er is een echte geest die je aantrekt, het is moeilijk uit te leggen. Het is echt een magische plek." Verder verklaarde ze haar ontdekking van de werken van Fernando Pessoa: "Het is een zeer interessante reis geweest, een zeer spirituele, magische reis. Ik schrijf er ook een boek over, ik noem het de Pessoa Miracles, omdat het lijkt alsof met Fernando Pessoa deuren blijven opengaan, dus het is een soort natuurlijke progressie naar het volgende niveau," vertelde ze verder over haar eerste interactie met de nalatenschap van de dichter. Weis verbleef met een vriend in Lissabon toen ze een kunstgalerie vond die schilderijen met rode wijn en koffie maakte. Daar ontmoette ze iemand die er gitaar speelde, en samen met hem gaf ze een geïmproviseerd concert, voordat de schilder tegen de gitarist zei: "Zeg haar dat ze liedjes van Fernando Pessoa moet zingen." Ze wist niet wie de dichter was, maar hij zei, "kijk om je heen" en het bleek dat de schilderijen in de galerie allemaal van Pessoa waren. "Het begon die reis van 'Wie is deze man?'", zei Weis, en zodra ze zijn poëzie las "was het een natuurlijke overgang van gewoon direct een idee van de gedachte en achtergrond van Alfama in mijn hoofd.

"Ik hoorde deze geluiden en van daaruit ontwikkelde ik me gewoon. Ik bleef heen en weer gaan tussen Londen en Lissabon omdat ik wilde blijven onderzoeken, ik had het gevoel dat de woorden van Fernando Pessoa een van die momenten waren waarop je poëzie leest en de haren op je armen overeind gaan staan omdat het net was als 'wow', hij laat je op een heel andere manier over dingen nadenken." Ze sprak over de toevalligheden die haar gelukkig op het juiste moment op de juiste plaats hadden. Ze ontmoette de neef van Pessoa door een toeval nadat een verzorgster van hem in dezelfde nagelsalon was geweest als zij, en ze kwam de Canadese ambassadeur in Portugal op straat tegen.


Inspiratie

Vervolgens legde ze uit wat haar belangrijkste bedoeling was met dit album: "Ik wilde als het ware ervoor zorgen dat veel mensen zijn werk kennen en mijn best doen, mijn deel doen om zijn werk onder zoveel mogelijk Engelstalige mensen te brengen, want als ze ook maar in de buurt kunnen komen van wat ik voel aan inspiratie van hem, zou dat het voor mij allemaal de moeite waard maken, echt waar. Ik heb tijdens dit proces ook zo veel over mezelf geleerd, dus ik had het gevoel dat het voor Fernando Pessoa een soort gezamenlijke verbinding was om mij te helpen en mijn leven te verrijken, en hopelijk voor mij om ook zijn nalatenschap te verrijken."

Het album debuteert op 31 mei in het Cultureel Centrum Belém in Lissabon. Daarna zijn er evenementen gepland in Portugal, Canada en het Verenigd Koninkrijk.

Gevraagd naar woorden van aanbeveling, had Tammy Weis het volgende te zeggen over het werk van Fernando Pessoa: "Ik denk dat, als je letterlijk naar een willekeurige boekhandel gaat, alles wat je van Fernando Pessoa oppakt, je gewoon zijn werken leest. Lees een beetje in zijn achtergrond, ga naar zijn cafés, weet je, ik woon heel dicht bij Chiado, dus natuurlijk een koffiezaak daar, maar ook naar Café Martinho da Arcada, vlakbij Praça do Comércio, dat was naar verluidt de laatste plek waar hij koffie dronk voordat hij overleed. Ze hebben daar een speciale tafel ter ere van hem.


Overal energie

"Ik heb veel geluk gehad, want telkens als ik moeite had om motivatie of inspiratie te krijgen, of als ik problemen had met het project of weg was, kwam ik daar letterlijk opdagen en wezen ze me naar de tafel en zeiden ze: ga zitten en ik ging aan die tafel zitten. Ik heb vanaf die tafel zo'n drie of vier liedjes geschreven - sommige blij, sommige verdrietig, sommige vragend - dus mijn punt is dat Fernando Pessoa's energie overal aanwezig is als je eenmaal iets over hem weet en over de plaatsen waar hij vaak kwam."


Ze ging verder met een persoonlijke ervaring als voorbeeld: "Mijn vader is onlangs overleden. Toen ik terugkwam uit Canada, ontdekte ik dat er een steungroep was in Chiado, dus ik ging letterlijk naar mijn eerste groepssessie daar en er hing een bord buiten het gebouw, de bijeenkomst was op de tweede verdieping en op de tweede verdieping was de plek waar Fernando Pessoa Ofélia ontmoette, serieus? Toen ik eenmaal openstond om hem en zijn werk echt te begrijpen, maakt dat het leven echt leuk en interessant, want nogmaals, als je openstaat, wat is de kans dat ik daarheen ga en dit teken zie, het is als deze prachtige geruststellingen in het leven die we meestal niet zo vaak krijgen, en in een wereld vol onzekerheid vind ik deze kleine tekens of wonderen een kleine maar van zekerheid in het leven waardoor je je wat meer gerustgesteld en gegrond voelt, alsof je op het juiste pad bent."

"Als andere mensen ook maar een klein deel daarvan kunnen voelen dan is mijn taak volbracht," besloot ze, "dus ik zou ze willen aanmoedigen om in ieder geval met het proces te beginnen. Ga naar een boekhandel, zoek die boeken, lees over hem, lees enkele van zijn woorden, ga naar enkele plaatsen waar hij is geweest, want zijn essentie maakt nog steeds heel veel deel uit van Lissabon en dit land, en kijk of je niet tegelijkertijd een beetje over hem en een beetje over jezelf kunt leren."

Author

Star in the 2015 music video for the hit single “Headlights” by German musician, DJ and record producer Robin Schulz featuring American singer-songwriter Ilsey. Also a journalist.

Jay Bodsworth