Ze weten heel goed dat de invallen niets anders opleveren dan meer jonge rekruten voor de Palestijnse verzetsbeweging van de maand: Lion's Den, de Jenin Brigades of wat dan ook. Maar het zijn IDF-soldaten en het moet lijken alsof ze iets doen aan de 'terroristische dreiging', dus komen de grasmaaiers.

De inval in Jenin stelt niet eens zoveel voor, hoewel de luchtaanvallen nieuw waren. De eerste slag om Jenin, tijdens de Tweede Intifada in 2002, was een veel grotere aangelegenheid (23 Israëli's gedood, 50 Palestijnse doden). Maar er bestaat een wijdverbreid vermoeden dat deze specifieke slag deel uitmaakt van een veel groter plan.

De Israëlische politiek kan soms vol verrassingen zitten, maar deze keer niet. Het is net zo voorspelbaar als een Noh toneelstuk dat naar een tragische ontknoping toewerkt. Het is zelfs zo gemakkelijk te voorspellen dat ik precies dat hier vier maanden geleden heb gedaan. Met uw welnemen, hier zijn de voorspellingen opnieuw.

1. Premier Binyamin 'Bibi' Netanyahu gaat niet naar de gevangenis.

2. De onafhankelijkheid van het Israëlische rechtssysteem zal worden vernietigd. Besluiten van rechters zullen onderworpen worden aan veto's van politici. (Daarom blijft Bibi vrij.)

3. Er zal een 'Derde Intifada' komen, met de dood van duizenden Palestijnen en tientallen of misschien zelfs een paar honderd Israëli's.

4. De nieuwe Israëlische regering zal er niet naar streven om deze ramp officieus af te wenden, omdat het de binnenlandse en internationale opinie voldoende zal afleiden om een zeer grote uitbreiding van het joodse nederzettingenproject op de bezette Westelijke Jordaanoever mogelijk te maken.

5. Noch de Verenigde Staten, noch Israëls nieuwe Arabische vrienden (de 'Abrahamakkoorden' en zo) zullen grote druk uitoefenen op Netanyahu's regering om dit te voorkomen. Ze hebben allebei elders grotere problemen.

6. Er komt geen burgeroorlog. Zoals Anshel Pfeffer vorige week in Ha'aretz schreef: "Voor alle problemen van Israël is het leven hier nog steeds te goed, voor alle Israëlische gemeenschappen, om een burgeroorlog te riskeren. Het verliezen van wat er over is van Israëls fragiele en beperkte democratie zal een vreselijke klap zijn voor veel, misschien zelfs de meeste Israëli's - maar het zal het niet waard zijn om een echte oorlog voor te voeren."

Hoe heb ik het dan gedaan? Netanyahu is nog steeds vrij en zal dat blijven zolang zijn coalitie met religieus rechts en kolonistenpartijen overleeft. Met hun steun hernieuwt hij zijn poging om het Israëlische Hooggerechtshof te 'reviseren' (d.w.z. te castreren), nadat vele weken van massaprotesten hem dwongen om het project in april op te schorten.

Netanyahu loopt nog steeds een groot risico om veroordeeld te worden voor corruptie in zijn lopende strafproces, dus ervoor zorgen dat zijn regering het recht krijgt om elke beslissing van de rechtbank tegen hem te negeren is zijn hoogste prioriteit. Daarom heeft hij in de eerste plaats een deal gesloten met de kolonistenextremisten, maar daar is ook een oorlog voor nodig: de 'Derde Intifada'.

Grote militaire confrontaties met 'terroristen' zullen veel mensen afleiden die anders misschien opnieuw zouden gaan protesteren tegen de wurging van de Israëlische democratie. Ze dienen ook de agenda van de kolonisten om steeds meer Palestijns land in beslag te nemen, wat gemakkelijker gaat als Palestijnen en Israëli's druk bezig zijn elkaar uit te moorden.

Minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir, de hoogste kolonist in Netanyahu's kabinet, roept op tot "een militaire operatie om gebouwen neer te halen, terroristen uit te roeien - niet één of twee, maar tientallen en honderden zo nodig duizenden." De 'Hilltop Youth', zoals de joodse burgerwachten op de Westelijke Jordaanoever bekend staan, zullen de provocaties verzorgen en de IDF zal de ontruimingen uitvoeren.

Dat is het plan en tot nu toe gaat het goed. President Biden keurt het gezelschap dat Netanyahu onderhoudt sterk af, maar hij is niet van plan om zijn beperkte politieke kapitaal te verspillen aan pogingen om de Palestijnen te beschermen. Israël's Arabische 'frenemies' (Egypte en de Golfstaten) zijn ook niet in voor een gevecht, hoewel de relatie snel bekoelt.

Komt er een burgeroorlog onder de Israëli's? Natuurlijk niet. Anshel Pfeffer heeft nog steeds gelijk: seculier of religieus, rechts of afnemend links, ze hebben het allemaal te goed.

En zal het uiteindelijk allemaal in tranen eindigen? Natuurlijk zal dat gebeuren. Alleen nu nog niet. Waarschijnlijk nog lang niet.

Om dit alles te voorspellen was geen speciale kennis of profetische gave nodig. Het stond praktisch op de muren geschreven en iedereen die oplette wist het vier maanden geleden al. De mensen wilden het alleen niet horen en dat willen ze nog steeds niet.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer