De aanval is natuurlijk niet 'all-out' in de zin dat Hamas verwacht te winnen. Het verwacht niet eens een plaats aan de onderhandelingstafel. Maar de leiders van Hamas willen wanhopig het de facto veto terugwinnen dat de Palestijnen ooit hadden over de concessies die andere Arabieren aan Israël doen, en dit is de enige manier waarop ze dat zouden kunnen krijgen.

De "machtige wraak" die de Israëlische premier Binyamin Netanyahu belooft neer te regenen op de Gazastrook is precies wat Hamas eigenlijk wil, hoe machtiger hoe beter. Het hele punt is om de Israëli's zover te krijgen dat ze hun soldaten op de grond sturen, want dan beginnen de slachtoffers snel te stijgen.

Te veel Israëlische slachtoffers was de reden waarom Israël in 2006 zijn bezettingstroepen terugtrok uit de Gazastrook en het erop waagde om de Palestijnen in Gaza zichzelf te laten besturen. Het werkte niet omdat Hamas de macht overnam (er was ooit een stemming, lang geleden) en Gaza is een doorn in het oog van Israël gebleven.

Het maakt Hamas niet uit of er tien Palestijnen sterven voor elke Israëli in de komende 'operatie' (wat zal gebeuren omdat de wapens van Israël enorm superieur zijn en de gevechten zullen plaatsvinden in dichtbevolkte burgergebieden). De dode Palestijnen zullen allemaal 'martelaren' zijn en hun dood zal Israëls vredesinitiatieven met andere Arabische landen bevriezen.

De commandanten van de Israëlische Strijdkrachten (IDF) begrijpen dit allemaal, maar de politieke leiders die ze moeten gehoorzamen hebben wanhopig behoefte aan een 'machtige wraak' op Gaza. Ten minste 600 Israëlische burgers zijn gedood in hun auto's of in hun huizen, en het Israëlische publiek verwacht en zal niets minder accepteren dan de traditionele tien tegen één dodenratio.

(Het is taboe om dat in het openbaar te zeggen, maar iedereen weet dat het waar is).

Dan is er nog het probleem van de gijzelaars die de Hamas-schutters meenamen naar de Gazastrook (waarschijnlijk enkele tientallen), maar de Israëlische regering zal haar gevangenissen met Palestijnse gevangenen nooit leeghalen om hun vrijlating te bewerkstelligen. Netanyahu is politiek waarschijnlijk sowieso gedoemd om de aanslag te laten gebeuren, maar zijn publiek zal een massale vrijlating van Arabische gevangenen niet vergeven.

Dus zal de IDF de Gazastrook met geweld binnenvallen, ondanks de Israëlische gijzelaars, die op video op allerlei lelijke manieren zullen worden vermoord. Vier- of vijfduizend Palestijnen zullen sterven, samen met enkele honderden Israëlische soldaten, en de Israëlische vredesbesprekingen met andere Arabische landen (maar nooit met de Palestijnen) zullen even stoppen. Dat is de goede afloop.

Het veel ongelukkiger maar nog steeds duistere einde begint met de Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever die zich bij de strijd aansluiten. Ze zijn talrijker dan de Palestijnen in Gaza (3 miljoen), en er is al enkele jaren een opstand op laag niveau aan de gang op de Westelijke Jordaanoever. (Doden in de lage honderden, gebruikelijke verhouding.)

Als grote aantallen jonge Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever zich aansluiten bij de militanten, zal de IDF zwaar belast worden om beide gebieden tegelijkertijd te controleren. En dat zou - heel misschien - Hezbollah in de verleiding kunnen brengen om mee te doen.

Hezbollah is een zeer machtige Libanese militie die het zuidelijke grensgebied met Israël controleert. Het zijn geen Palestijnen, maar als sjiitische moslims zijn ze nauw verbonden met Iran en krijgen ze rijkelijk wapens geleverd. Ze hebben naar schatting 130.000 raketten van alle soorten en de laatste keer dat ze tegenover de Israëli's stonden, in 2006, hebben ze de IDF tot staan gebracht.

De leiders van Hezbollah hebben hun eigen problemen en willen niet meedoen aan deze oorlog, maar het kan in deze regio gemakkelijk uit de hand lopen. (Er was zondagochtend een korte uitwisseling van artillerievuur tussen de IDF en Hezbollah). Als Hezbollah ook in de oorlog wordt betrokken, kunnen we allemaal in de problemen komen.

Het is nog steeds waar dat Israël deze oorlog niet kan verliezen: de lokale militaire balans is overweldigend in haar voordeel. Maar het kan zwaar genoeg gekwetst worden om in paniek te raken als het een tijdje verkeerd gaat, en de mensen die politiek verantwoordelijk zijn in Jeruzalem zullen op zoek zijn naar een beslissende overwinning om hun recente zonden van verzuim weg te spoelen. Dat maakt hen gevaarlijk.

Er zijn ook extremisten in Netanhyahu's kabinet die een kleine oorlog op de Westelijke Jordaanoever zouden toejuichen om hen etnische zuiveringen te laten uitvoeren, wat in deze situatie uiterst gevaarlijk is. Iedereen moet de komende dagen uiterst voorzichtig te werk gaan, maar we weten dat sommigen dat niet zullen doen.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer