Gün içinde, Triumph TR7 yolda başka hiçbir şeye benzemiyordu. Problem şuydu:, modernist dış görünüşü aşırı vaat edilmiş ve yetersiz teslim edilmiş. Bununla, Demek istediğim, TR7, gösterişli kıyafetlerini oomph yoluyla yeterince eşleşemezdi. Bununla birlikte, eksikliklerine rağmen, model MGB'den daha fazla yaşamaya devam etti ve partinin en çok satan TR oldu.





BMC ve Leyland Motors, ayrı varlıklar olarak, arzu edilen spor arabaları yapmada çok iyi olduğunu kanıtlamıştı. MG Midget ve MGB, rakiplerine Triumph Spitfire ve TR6'dan daha fazla satış yapan ABD'de büyük popülerlik kazandı.



BMC, BLMC'yi oluşturmak için Leyland Motors ile birleştiğinde, yeni şirket yeni ikilemlerle karşılaştı. Birleşmeden önce bile, TR6 ve MGB modellerinin hattın sonuna ulaştığı açıktı. Bunun nedeni artık satmadıkları için değildi, ondan uzak. Onların ölümü yeni çıkmış ABD emisyon kriterleri ve güvenlik düzenlemelerinden kaynaklandı. Amerikalılar güvenlik endişeleri nedeniyle üstü açılır araçları yasaklamayı bile düşünmüşlerdi. Bu yüzden Triumph Stag bir T-Top olarak ortaya çıktı.



En büyük ikilem



BLMC için en büyük ikilem, hala çok iyi satan başarılı modellerin nasıl değiştirileceğiydi.. Herhangi bir yeni spor otomobilin geliştirilmesinden önce bu sorunun ele alınması gerekiyordu. Aniden, Triumph ve MG, 1968 birleşmesinden sonra büyük bir şirkete aitti. O noktaya kadar, MG ve Triumph baş rakiplerdi. Bu senaryo şimdi yeni şirketin spor otomobil serisinde mantıksız bir örtüşme yarattı. Yani, yedek bir araba ünlü Triumph çelenkini takar mı yoksa eşit derecede imrenilen MG sekizgenini takar mı?



Çok farklı arabalar olmalarına rağmen, MG Midget ve Triumph Spitfire aynı müşteri havuzunu hedefliyordu. Triumph TR6, GT6 ve MGB/MGB-GT de aynı sorunla karşı karşıyaydı. Sonuç, BLMC"nin birbirleriyle doğrudan rekabet halinde beşten az modele sahip olmamasıydı.. BLMC"nin ürettiği diğer modellerle karşılaştırıldığında, Triumph ve MG ahırlarındaki rakip beş model yalnızca nispeten az sayıda satılıyordu. Yükselen geliştirme maliyetleri, tüm spor otomobillere uyan tek bir beden sunmanın daha mantıklı olduğu anlamına geliyordu..





Büyüleyici kontrast



Birleşme anında, hem MG hem de Triumph zaten kendi spor arabalarının yeni yorumları üzerinde çalışıyorlardı. Kontrast oldukça büyüleyici olurdu. Abingdon'da MG, kod adı (ADO21) çok umut verici yeni bir spor otomobil tasarlıyordu. Bu, alışılmadık bir orta motor konfigürasyonuna sahip köpekbalığı burunlu iki koltuklu bir tasarımdı., biraz yeniden ortaya çıkan bir fikir 25 yıllar sonra MGF"de. (ADO21) 'nin bir başka ilginç teknik yönü, daha sonra MGF'nin erken enkarnasyonlarında ortaya çıkan başka bir şey olan hidrolastik süspansiyon sistemiydi.



Triumph"ta, işleri basit tutuyorlardı. Yeni spor arabaları, yeni MG"den çok daha geleneksel olacaktı.. Kod adı (Bullet), yeni Triumph, salon arabalarının bazı koşu ekipmanlarını ödünç alan önden motorlu bir araba olacaktı. İki kampın fikirleri çok farklı olabilir, ancak her iki kavramdan unsurlar nihayet nihai ürüne dahil edilecekti.



BLMC"deki yönetim, yeni spor arabalarını giderek daha sofistike bir müşteriye dikkatlice sunmaları gerektiğini fark etti.. Günümüzün klasik otomobil meraklıları arasında popülerliklerine rağmen, 1970'lerde, BLMC'nin yaşlanan model serisi kesinlikle eski şapka arıyordu. Amerikalı alıcılar dikkatlerini Porsche gibi çeviriyorlardı 914 veya Datsun'un 240Z genellikle güvenilir bir E-Tipi alternatifi olarak selamlandı, özellikle de 280Z kılığında geldiğinde.



Hızlı ve güvenilir



Temel olarak, BLMC ne olursa olsun, yeni spor otomobilin hem hızlı hem de güvenilir olması gerekir (Datsun gibi). Bazı teknik aplomblar da arzu edilir kabul edildi, bu nedenle yeni teklifin teknolojik olarak kesmesi gerekiyordu (Porsche ile eşleşmek için). Yeni güvenlik mevzuatı (daha önce bahsedildi) nihayet ABD'de tanıtıldı ve bu da motor endüstrisindeki birçok insanı üstü açık turcu günlerinin sayılı olduğuna inandırdı. Yeni protokoller ve daha talepkar bir müşteri tabanı, BLMC'nin çanta iplerinin gerildiği anlamına geliyordu. Şirket, dahili marka tabanlı makyaj projelerinde hayatta kalamazdı çünkü BLMC'nin ekmeği ve tereyağı olan bir dizi uygulanabilir aile arabası geliştirmek için artan bir gereklilik vardı. Bu nedenle sadece bir yeni spor otomobil ortaya çıkacaktı. Triumph TR7!



Pazar araştırması bazı şaşırtıcı bilgiler sağlamıştı. Amerikalılar hala arkadan çekişli geleneksel olarak tasarlanmış arabalar istiyorlardı. Bu yapılandırma güvenilirlik ve sorunsuz bakım sağladı. Ve böylece, Triumph (Bullet) plan olarak seçildi. Yeşil ışık verildikten sonra, BMLC'nin kaynaklarının tüm ağırlığı 1971'de yeni Triumph'un arkasına kondu.



Harris Mann, TR7"ye daha pahalı bir görünüm kazandırmak için stili hazırladı, geleceğe dönük görünüm. Bu, ABD standartlarını karşılamak için gereken 5 mil/saat darbe yastıklama tamponlarını içermek zorundaydı. Harris Mann'ın alçak burnu, yüksek kuyruklu “kama” tasarımı TR7"yi ve Mann'ın Austin Princess ve Ambassador tasarımlarını kişileştirdi.





Devrimci



TR7'nin stili, Triumphs of old için hiçbir gerileme olmadan kesinlikle devrim niteliğindeydi. İtalyan tasarımcı Giorgetto Giugiaro, Cenevre Otomobil Fuarı"nda TR7"ye ilk kez göz attığında, uzun sürdüğü söyleniyor, sert bakış; tuhaf tasarımı düşündü ve “Aman Tanrım! Diğer tarafta da yaptılar!” ancak, stil, BLMC"nin cesur tasarımlara meraklı olduğunu kanıtladı. Ne yazık ki, kendilerini kurma şansı bulamadan arabalarının başarısına karşı komplo kuran diğer faktörler.







Her zaman TR7"nin (ve bir) şaşırtıcı derecede rahatlatıcı bir araba olduğunu düşündüm. Sorunsuz bir sürüş deneyimi sağlayan tork yüklü, gerilmemiş motorlara sahiptir. Modern trafiğin akışına kolayca ayak uydurur, ancak bu bazen biraz çalışma gerektirir. Otoyolda, beş hız kutusu uzun bacaklı, günümüzün modern tekliflerinin yanında cüce hissetmeyen bir arabada sakin seyir. Bir MGB veya Spitfire kullanmak beni kıyaslandığında çok savunmasız hissettiriyor, biraz kaykay üzerinde vızıldama gibi. TR7, ancak, güzel bir sürüş pozisyonuna sahip geniş bir iç mekana sahiptir. Koltuklar rahat, bol miktarda cubby alanı var ve gösterge paneli kontrolleri iyi tasarlanmış. Isıtma ve havalandırma bile güzel, basit ama etkili çalışır. Tartan sevdiğin sürece iç mekanlar da iyi görünüyor. Muhtemelen yakıt tüketimi rakamları sizi şaşmaz, tabii ki bir papaz gibi sürmedikçe. Ortalama 25-mpg civarında bekliyoruz. Ancak, iyi bir koşuda, bu rakamı belirgin şekilde geliştirilecektir.



1981'in sonlarında, BL, TR7 üretimini durdurma planlarını, satılmamış TR7'lerin büyük stokları olarak kamuoyuna açıkladı. Solihull fabrikasının kapatılması devam etti ve 3000 BL çalışanı işlerini kaybetti. Bu İngiliz spor arabaları için ölüm çanıydı, bir zamanlar yollarımızda böyle ortak bir manzara.


Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes