Jaren geleden werkte ik voor een liefdadigheidsinstelling als een Outreach Worker, waarbij ik mensen bezocht die aan huis/bed gebonden waren in mijn omgeving, en ook al hoefden ze misschien niet te klussen (turf sjouwen werd een persoonlijke prestatie), ze hadden misschien gewoon iemand nodig om mee te praten buiten het gezin, of om hun toestand te bespreken, en ik bracht verslag uit over zowel hun fysieke als mentale status. Ik zorgde voor hun veiligheid - geen kabels over de vloer die hen konden verrassen, geen theedoeken boven op het fornuis die vlam konden vatten, genoeg melk in de koelkast of brood in de broodtrommel - (het Ierse woord hiervoor is 'prios', dat een plaats om dingen op te slaan betekent).

Dit was het platteland van Ierland en de meesten die ik ontmoette waren plattelandsmensen, die een paar hectare land bewerkten voor groenten of turf, waar ze hun buren misschien alleen in de kerk ontmoetten als ze daar konden komen. Ik werkte voor de vereniging, maar kwam soms weg met een armvol groenten als 'bedankje' van een dankbaar familielid.


Ik was niet alleen

In heel Ierland waren er veel anderen die hetzelfde deden als ik, een team van zo'n 20/30 mensen, en we zagen elkaar nooit, behalve af en toe op formele bijeenkomsten om procedures of protocollen te bespreken.

Ik denk dat onze teambuilding begon met het leren van fysiotherapie, het bijwonen van colleges en het oefenen van onze nieuwe vaardigheden op elkaar, samen met het testen van elkaar op bot- en spiernamen enzovoort.

Onze teamleiders hadden toen het lumineuze idee om een teambuildingsweekend te organiseren en er werd een datum geprikt op een locatie mijlenver weg van alles, genesteld aan de voet van een enorme heuvel, niet echt een berg, maar ik zou hem niet hebben willen beklimmen op een natte dag. Het voordeel van deze geïsoleerde plek was dat er geen telefoonsignaal was, dus we waren behoorlijk geïsoleerd, en degenen met jonge gezinnen waren duidelijk in het voordeel doordat ze geen contact hadden om huiselijke problemen op te lossen!


Leuk weekend

Ik moet zeggen dat dit het leukste weekend was dat ik ooit heb doorgebracht, ondanks dat ik zeurde dat het niet mijn 'cup of tea' zou zijn.We leerden elkaar goed kennen en moesten als teams domme dingen doen - zo was er een oefening waarbij we ons in twee teams moesten verdelen, waarbij het ene team geblinddoekt een tent moest opzetten, terwijl de anderen mondelinge instructies gaven over hoe dat moest - en om het nog moeilijker te maken, bevonden we ons op een omheind 'boksring'-plein, waar buiten de touwen stappen werd gezien als een val van de ingebeelde berg en een 'time out'-straf betekende. Oriëntatieloop in de stromende regen (meer modderworstelen) en de veilige manier om een pijl en boog te richten in een boogschietwedstrijd stonden ook op het programma.


Wat doen mensen nu?

Sinds de pandemie is ons leven veranderd op een manier die onze normen te boven gaat. We werden gedwongen om onze oude routines en gewoonten over hoe we dingen dagelijks deden aan te passen. Zelfs bedrijven en ondernemingen moesten hetzelfde doen, en één gebied dat hierdoor werd beïnvloed was teambuilding. Veel mensen werden gedwongen om op afstand te werken, maar teambuilding kon doorgaan - toen nog online - onder de naam Virtual Team Building, en dit is nog steeds mogelijk. Er werd een creatief scala aan virtuele activiteiten en vermakelijke spellen aangeboden, met functies die waren ontworpen om nieuwe kennis over te brengen en tegelijkertijd een glimlach op het gezicht van de werknemers te toveren - moderne activiteiten van hoge kwaliteit die geschikt waren voor iedereen.

Maar fysieke teambuilding is nog steeds springlevend - zelfs hier in Portugal - waar organisaties samenwerkingsverbanden kunnen regelen met hotels, restaurants, etc. voor teambuildingsdagen of -weekenden, desgewenst inclusief speciale verzoeken. Zij kunnen zorgen voor de organisatie van een verblijf, ongeacht de grootte van het gezelschap, en voor maaltijden, hapjes en drankjes die nodig kunnen zijn.

De voordelen van teambuilding zijn onder andere het opbouwen en versterken van banden, het inspireren van vertrouwen en het verbeteren van de communicatie en het moreel binnen werknemersgroepen en, wat cruciaal is, het identificeren van leiders voor de toekomst.

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan