Een groep van 77 proefpersonen die nog nooit in Lissabon waren geweest, werden in fMRI-scanners gelegd, kregen een reeks foto's te zien die in de stad waren genomen en werden gevraagd om ze te beoordelen. Met de informatie die dit experiment opleverde, hopen de wetenschappers de routes van bezoekers te voorspellen.

"Soms interviewen onderzoekers 10, 20 of 50 mensen om te speculeren over het gedrag van een hele populatie", vertelde Bruno Miranda, een neuroloog van de Universiteit van Lissabon die de leiding heeft over het project, aan The Portugal News. "In plaats daarvan doen we dat met behulp van gegevens uit de hersenen."

"Dit is iets dat al op andere gebieden is gedaan, dus het is niet per se nieuw vanuit dat perspectief, maar het is nieuw in de manier waarop we dit gebruiken om de planning van steden te ondersteunen", legde hij uit. Het initiatief maakt deel uit van een veel groter programma genaamd "The eMOTIONAL Cities Project", gefinancierd door de Europese Commissie in het kader van Horizon 2020, en heeft als doel om neurowetenschappen te integreren in de studie van stedenbouw.

Bewijs van concept

De foto's die in het experiment werden gebruikt, waren afkomstig van het sociale mediaplatform Flickr, waar gebruikers afbeeldingen kunnen uploaden met geolocatietags. Deze werden samengesteld door een team van het Instituut voor Geografie en Ruimtelijke Planning van de Universiteit van Lissabon, onder leiding van Paulo Morgado, en vervolgens georganiseerd op een kaart van de stad.

Het viel hen op dat van sommige plekken meer foto's waren gemaakt dan van andere en ze hielden bij hoe vaak elke locatie was vastgelegd. "We speculeren dat dit plekken zijn die mensen vaker bezoeken omdat anderen deze relatie hebben laten zien", merkte Bruno op.

Komt deze hypothese overeen met wat er werd gezien in de fMRI-gegevens? Het antwoord lijkt ja te zijn. "Wanneer we de beelden van Lissabon laten zien", legde hij uit, "correleerde hun hersenactiviteit in bepaalde regio's met de foto's waar meer foto's werden genomen door een grote groep mensen".

"Aan de ene kant was de motivatie om te laten zien dat neurowetenschap kan helpen bij het verbeteren van de planning van ruimtes voor geestelijke gezondheid en welzijn", vertelt Bruno. "Maar om iets specifieker te zijn over hoe dit specifieke experiment in dit algemene project past, zou ik zeggen dat dit een proof of concept is."

"Het interessante is dat we zijn begonnen met het verzamelen van gegevens in de VS, maar we hebben hetzelfde ook gedaan in Portugal", vervolgt hij. "Deze dataset bevat niet onze deelnemers in Lissabon, maar dat zal binnenkort wel gebeuren. We hebben wat analyses uitgevoerd en we vinden dat het erg op elkaar lijkt, hetzelfde hersengebied dat beloningen verwerkt wordt ook geactiveerd bij Portugese mensen."

"Nu richten we ons op de vraag of het wel of niet dezelfde informatiebron is die voor deze specifieke beloningsactivatie zorgt", voegde Bruno eraan toe. "Wat we geloven is dat mensen die in de stad Lissabon wonen misschien veel sterkere herinneringen hebben aan deze plaatsen en er heel andere banden mee hebben, maar we willen diepgaander zien of de hersenen in verschillende patronen activeren om vervolgens deze uiteindelijke waarde te laten berekenen."

Het team heeft opgemerkt dat beide groepen positieve reacties hebben op de foto's in hun fMRI-scans, maar wil bepalen of dit komt door dezelfde aangeboren reactie op de stimuli of dat het ook wordt geholpen door de persoonlijke connecties van de proefpersonen met de locaties.

Credits: Aangeleverd beeld; Auteur: Client;

Een mix van neurowetenschap en stedenbouw

Dit initiatief werd geleid door drie personen, namelijk Bruno Miranda, Paulo Morgado en Dar Meshi, een neurowetenschapper aan de Michigan State University. "Het was vooral Dar die met dit idee kwam, en toen hebben Paulo en ikzelf alleen geholpen met de implementatie en het markeren of dit in lijn was met het project", verwijzend naar "The eMOTIONAL Cities Project", waarvan Bruno en Paulo medecoördinatoren zijn.

Bruno Miranda werkte vroeger als arts in klinische proeven, maar vond het moeilijk om daar zinvol werk te doen. "Ik realiseerde me dat er veel logistiek nodig was om goede klinische studies te doen, dus we zouden veel infrastructuur nodig hebben gehad om te kunnen concurreren met de hoogwaardige medische centra."

Uiteindelijk nam hij het besluit om zijn studie elders te gaan doen, en zo stapte hij over naar de neurowetenschappen, gespecialiseerd in de processen die de besluitvorming en het leren bij mensen en dieren sturen. "Ik exploiteerde computationele modellen, dus ik bestudeerde veel wiskunde en hoe deze modellen gedragingen verklaren, en toen kwam ik terug bij geneeskunde omdat ik ook een passie had voor medisch werk, en toen begon dit project."

"Veel van de klachten van mijn patiënten zijn dingen uit hun dagelijks leven. Mijn zorg als ik iets voorschrijf is of ze een effect zien op het geheugen en dergelijke, maar dan komen ze met dingen als ik kan dit nu niet doen omdat ik in de buurt niet kan lopen of dit of dat", Bruno benadrukte de tol die de lokale omgeving eist van zijn cliënten. "Dat is min of meer de reden waarom ik geïnteresseerd ben in het volgen van deze route, het is een idee dat veel voldoening geeft en veel mensen vragen hierom."

"Mensen zouden veeleisender moeten zijn, in die zin dat de maatschappij om meer van deze gegevens moet gaan vragen, om meer bewijs in plaats van openbare debatten en vragenlijsten", zei hij. Miranda gaf het voorbeeld van een experiment waarbij voetgangers werd gevraagd naar hun ongemak ten opzichte van twee straten, de ene met een kortstondig geluid dat als "zeer ongemakkelijk" werd geclassificeerd en de andere met constante geluidsoverlast. In dit experiment ontdekte hij dat mensen meer last hadden van de eerste straat, ondanks het feit dat de tweede straat op de lange termijn meer risico's voor hun gezondheid met zich meebracht.

"Er is veel verborgen informatie en ik denk dat de maatschappij in het algemeen meer zou moeten gaan nadenken, in ieder geval op dit specifieke gebied van stedenbouw en ontwerp. Wat we in deze stad bouwen gaat soms eeuwen mee, dus we moeten echt veeleisend zijn om ervoor te zorgen dat we de beste informatie beschikbaar hebben, om de besluitvormers te dwingen om ons rechtvaardigingen te geven met bewijs, want veel van de rechtvaardigingen missen bewijs", concludeerde Bruno. "We moeten beginnen te vragen om meer wetenschap toe te passen in onze dagelijkse context."

Author

A journalist that’s always eager to learn about new things. With a passion for travel, adventure and writing about this diverse world of ours.

“Wisdom begins in wonder” -  Socrates

Kate Sreenarong