In januari is het Indiase ministerie van Defensie begonnen met het opzetten van 822 'selfie points' bij oorlogsmonumenten, treinstations en toeristische attracties waar mensen foto's kunnen maken met een kartonnen knipsel van hun held, premier Narendra Modi.

De timing was geen toeval. De nationale verkiezingen beginnen vrijdag en lopen tot 4 juni, wanneer de uitslag wordt bekendgemaakt. (Met bijna een miljard kiezers stemt het land per regio.) De uitslag is van tevoren bekend - Modi zal winnen - maar de hindoefanatici die voor zijn kernstem zorgen, hebben het bit tussen de tanden.

In West-Bengalen bijvoorbeeld heeft de World Council of Hindus onlangs een verzoekschrift ingediend bij een rechtbank om twee leeuwen in een dierentuin van elkaar te scheiden. De mannetjesleeuw heet Akbar, naar een 16e-eeuwse moslimkeizer, terwijl het vrouwtje Sita heet, naar een hindoegodin.

"Sita mag niet bij de Mughal keizer Akbar blijven", eisten de indieners. "Zo'n daad komt neer op godslastering en is een directe aanval op het religieuze geloof van alle Hindoes." Het paar is naar behoren gescheiden en verblijft nu in verschillende kooien. Belachelijk natuurlijk, maar ook bloedserieus.

De 200 miljoen moslims in India, ongeveer een zevende van de bevolking, zijn nu doelbewust het doelwit van Narendra Modi's militant hindoeïstische BJP (Indiase Volkspartij).

Sommige hindoes koesteren een historische grief omdat het grootste deel van India vijf eeuwen lang werd geregeerd door moslimveroveraars die oorspronkelijk uit Centraal-Azië kwamen, maar daar kwam twee eeuwen geleden een einde aan. Hindoes waren al in opmars onder Brits bewind, omdat ze eerder bereid waren om samen te werken met de nieuwe veroveraars - en zelfs dat eindigde 77 jaar geleden.

Hindutva', de agressieve moderne versie van hindoe-nationalisme, is grotendeels een hedendaagse ideologie die is gecreëerd voor politieke doeleinden, maar die momenteel het Indiase politieke toneel domineert. Het heeft Modi een vrijbrief gegeven om een onvolmaakte maar functionele democratie om te vormen tot een 'zachte' fascistische staat.

Dit wordt Modi's derde opeenvolgende ambtstermijn en veel Indiërs geloven dat dit de voltooiing zal zijn van zijn transformatie van het land. Wat zal ontstaan, vrezen ze, is een BJP theocratie met één partij, gemener dan het Hongarije van Orban of het Turkije van Erdoğan, hoewel misschien niet zo wreed als het Iran van Khamenei.

Het zou wel eens zover kunnen komen. Zelfs nu nog worden politici van de oppositie routinematig gevangengezet op basis van valse beschuldigingen, worden bijna alle media gekoeioneerd tot gehoorzaamheid en krijgen moslims te maken met intimidatie of daadwerkelijk geweld zonder dat ze kunnen hopen op bescherming van de politie. Sommige rechtbanken zijn nog steeds onafhankelijk, maar de rechtsstaat is duidelijk op zijn retour.

Toch is het te vroeg om de democratische tradities van India op te geven. De BJP, met al haar bombast en branie, kreeg slechts 37% van de stemmen bij de laatste nationale verkiezingen vijf jaar geleden. De schijnbare 'verpletterende' overwinning was alleen te danken aan het feit dat de oppositie in veel kleinere partijen was verdeeld.

Hindutva is almachtig in de 'Hindi-gordel' van Noord-India, maar Hindi-sprekers in de eerste taal maken slechts 40% van de bevolking uit. Zuid- en Oost-India spreken andere talen en hebben andere zorgen. En er is één onderwerp dat hen zou kunnen verenigen tegen de BJP: kaste.

De BJP wordt gedomineerd door hindoes uit de hogere kaste die veel andere hindoes ervan hebben overtuigd dat ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten, maar dat is niet zo. Sociaal, economisch en educatief blijven de lagere kasten ver achter. De oppositie, of in ieder geval het deel van de Congrespartij, heeft (beter laat dan nooit) ingezien dat dit de kiezers zijn die ze nodig hebben.

Rahul Gandhi, de telg van de familie die India drie premiers heeft gegeven, is begonnen met het eisen van een 'kaste census' in elke staat, omdat dat zou onthullen hoe klein het aandeel van de lagere kasten in de nationale rijkdom eigenlijk is.

Sinds de jaren 1930 is er in India geen dergelijke telling meer gepubliceerd. Bihar, een deelstaat die door de oppositie wordt bestuurd, heeft er echter eindelijk een gehouden en onthulde eind vorig jaar dat meer dan tweederde (73%) van de 130 miljoen inwoners tot een 'achtergebleven' of gemarginaliseerde kaste behoort.

Dat is veel meer dan mensen dachten en het is politiek dynamiet. Dus nu klinken Gandhi's verkiezingstoespraken als volgt: "Zit er iemand van jullie Dalits ('onaanraakbaren') of andere lage kasten in de rechterlijke macht? Zit iemand van jullie in de media? Is iemand van jullie eigenaar van ook maar één van de 200 topbedrijven in India?"

"Waarom slapen jullie allemaal? Jullie maken 73% van de bevolking uit. Wat voor maatschappij is dit waar jullie geen beslissingen nemen?"

Het idee dat alle Hindoes dezelfde grieven en doelen hebben is gewoon een 'cultuuroorlog' en kaste neemt eindelijk zijn rechtmatige plaats in op de politieke agenda van India. Het komt deze keer misschien te laat om de BJP-moloch terug te draaien, maar fascisme is niet noodzakelijkerwijs de toekomst van India.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer