Odkrycia dotyczące ewolucji i adaptacji linii lamparta śnieżnego podczas ostatniej epoki lodowcowej, opublikowane w "Science Advances", mają znaczące implikacje dla ochrony tej linii, według naukowców reprezentowanych w Portugalii przez Wydział Nauk i Technologii Nowego Uniwersytetu w Lizbonie.

Lampart śnieżny jest nieuchwytnym kotem o powściągliwych zwyczajach i do tej pory uważano, że jest jedynym, który żyje wyłącznie na dużych wysokościach, w górach Azji Środkowej.

Jednak badanie częściowego szkieletu lamparta śnieżnego odkrytego w 2000 roku w Porto de Mós, który zawiera czaszkę i jest znany jako "Algar da Manga Larga Leopard", podważa długo utrzymywane założenia dotyczące preferencji siedliskowych tego kota. .

Badanie dowodzi, że lamparty śnieżne preferują strome, skaliste tereny i zimny klimat, niekoniecznie potrzebując dużych wysokości.

Podczas gdy zwykłe lamparty ewoluowały, by polować na szybkie, zwinne ofiary w częściowo zalesionych siedliskach, lamparty śnieżne rozwinęły odrębne cechy do zabijania silnych ofiar, takich jak kozy górskie, w tym większe zęby trzonowe, kopulaste czaszki oraz silniejsze szczęki i łapy.

Ich przetrwanie w skalistym, jałowym terenie zależało również od innych kluczowych adaptacji: ulepszonego widzenia obuocznego, dużej ektotympanicznej struktury czaszki dla lepszego słyszenia, potężnych kończyn, aby wytrzymać uderzenia podczas przeskakiwania między skałami, oraz długiego ogona zapewniającego równowagę.

Adaptacje te szybko rozwinęły się w czwartorzędzie, szczególnie od środkowego plejstocenu (82 800 do 355 000 lat temu w geologicznej skali czasu).

Według NOVA FCT, przyszłe badania będą dotyczyły neuroanatomii i paleoekologii lamparta Manga Larga.

"Znalezienie przedstawiciela tej linii kotowatych w plejstocenie Portugalii było prawdziwą niespodzianką" - powiedział Darío Estraviz-López, doktorant geologii w NOVA FCT, który jest częścią zespołu badawczego, dodając, że odkrycie to było możliwe tylko dzięki doskonałej kontekstualizacji z innymi materiałami z Chin.

Lampart śnieżny został sklasyfikowany jako gatunek "wrażliwy" w 2017 roku, po tym jak został sklasyfikowany jako gatunek zagrożony od 1972 roku.