Eerlijk gezegd, wat spiritueel Ontwaken betreft, is 90 procent van de zogenaamde spirituele praktijken totale tijdverspilling.

Als we beginners zijn, zoeken we naar praktijken waarvan de goeroes zeggen dat ze ons naar emancipatie zullen leiden. Deze praktijken kunnen een tijdje nuttig zijn, maar na een paar jaar merken we dat ze ons niet naar het doel van Zelfrealisatie (Eenheid met het Absolute) leiden.

Ik heb vijftien jaar lang mijn tijd verspild met vaste meditatieperioden, die meestal slechts tijdelijke verlichting boden. Zodra de 'meditatie' voorbij is, worden we teruggeworpen in dezelfde mentaliteit en houdingen die we daarvoor hadden. Ik kwam nooit ergens totdat ik me realiseerde dat meditatief bewustzijn de hele dag door moet gaan - en gedurende het hele leven.

De meeste mensen 'doen' zelfbewust aan meditatie en zijn zich over het algemeen niet bewust van wat meditatie eigenlijk is.

Je kunt meditatie niet 'doen'. Als er één minuut meditatie optreedt in een half uur proberen het mentale verkeer tot rust te brengen, dan heb je extreem veel geluk.

Meditatie is het constante bewustzijn van 'Zijn' - zonder gedachten.

Een manier om dit te bereiken is de weigering om elke gedachte op te pikken die toevallig door het soort lege ruimte stroomt dat je ware aard is. Hiervoor zijn geen vaste perioden nodig, maar gewoon waakzaamheid in elk moment. Zorg er voortdurend voor dat je niet verstrikt raakt in de eindeloze dagdromen en gedachtestromen die voortdurend je anders zo stille innerlijke ruimte binnendringen.

Je kunt jaren spenderen aan het doen van Hatha Yoga asana's - de houdingen - ademhalingstechnieken, het forceren van kundalini opwinding (de activering van het psychische zenuwstelsel), het verkrijgen van paranormale krachten en dergelijke, allemaal onder de indruk dat dit spirituele praktijken zijn: maar ze zullen je geen stap dichter bij het Zelf brengen (de yogische term voor het Absolute - de Alomtegenwoordigheid, de Werkelijkheid, Allah, Jahweh, God, de Grote Geest) of hoe je het ook wilt noemen.

Kwaliteit van het hart

Natuurlijk kun je je yogabeoefening vergeestelijken, zoals veel oprechte beoefenaars doen, door bij al je inspanningen uit het hart te komen. Het is de kwaliteit van je hart, niet je geest of intentie, waarmee je je beoefening doet die het verschil maakt. Maar de oefeningen op zich, hoe waardevol ze ook zijn voor je fysieke en mentale welzijn, leiden je niet naar de Bron.

Na jaren van andere oefeningen doen en niet het gevoel hebben dat je ergens komt, zul je de waarheid inzien van wat ik je uitleg.

Maar iedereen moet beginnen waar hij is. Als je niet in staat bent om de eenvoud en toch de diepgang van de leer van Advaita te bevatten - de hoogste ervaring van de zieners - dan moet je yogapraktijken volgen die op het hart gebaseerd zijn. Ze zijn allemaal tot op zekere hoogte nuttig om het lichaam en de mentale golven na verloop van tijd te zuiveren. Maar begrijp dat dit de all-round-the-house methode is.

Maar dan nog, geen enkele oprechte spirituele praktijk is ooit verspild, want het laat altijd een subtiele indruk achter op de ziel. Dus als je erop staat om alle andere oefeningen te volgen, doe ze dan terwijl je bewust ondergedompeld bent in het gevoel in het hartcentrum te zijn.

Op die manier zal de vrucht van je sadhana - je praktijk - sneller rijpen.

De waarheid is altijd onsmakelijk voor degenen die vastgeroest zijn in hun gewoontes en degenen die veel geïnvesteerd hebben in tijdrovende yogapraktijken. Dus ik zal ongetwijfeld veel mensen beledigen als ik zeg dat gewoon naar de kerk, moskee, tempel of synagoge gaan, gedachteloos liturgieën opzeggen, schriften napraten, kaarsen aansteken, met lampen zwaaien, rituelen bijwonen, hosties eten, aandringen op het dragen van een bepaald soort hoofddeksel of helemaal geen, afhankelijk van de sekte waartoe je behoort; of de samengestelde regels en voorschriften van broederschappen volgen - dat alles is wat bekend staat als een religie. En elke religie is een sekte.

Maar dat is allemaal geen spirituele praktijk. Dit is alleen maar rusten in de kuddewarmte van je religieuze comfortzone. Het brengt je geen jota dichter bij God (of wat jij als 'God' beschouwt - zonder enige werkelijke ervaringsbevestiging).

Als je dat allemaal eindelijk doorzien hebt en de waarheid ervan inziet, wat blijft er dan over?

Wat blijft er dan over? Is er dan echt niets meer te doen?

Verwarring

Veel zoekers raken in de war door leraren die hen vertellen: "Je hoeft niets te doen - Gij zijt dat" - jij bent de Godheid waarnaar je op zoek bent: jij bent in wezen het 'Zelf' van het universum.

Ja, het is waar - je hoeft niets te doen om te zijn wat je al bent. Maar wat wel nodig is, is de voortdurende observatie van wat je niet bent.

Als je eenmaal hebt begrepen, of op zijn minst gewaardeerd, dat je niet de invasieve gedachtestroom bent die je voortdurend lastigvalt, noch ben je het psychologische gevoel van ego - de gewoonte waaraan je je psychologische gevoel van eigenwaarde hebt gehecht - is alles wat nodig is het passief observeren van de machinaties van deze twee functies zonder je in te kopen in enige andere van hun activiteiten.

Observeer ze gewoon tot ze dood zijn: tot ze niet langer enige invloed hebben op je bewustzijn.

Dit is ware tapasya (spirituele praktijk) en is de uiteindelijke ervaring van Advaita - het concept van niet-wederkerigheid, of niet-scheiding van het geheel - aka de Alomtegenwoordigheid.

Als je daartoe in staat bent, dan is er geen andere praktijk nodig.

Dit is het snelste pad naar Zelfrealisatie.


www.muzmurray.com

Author

British mystic, author, psychotherapist, spiritual counsellor, mantra yogi, fine artist and illustrator, theatrical set and costume designer. Founder-editor of Gandalf’s Garden magazine and Community in the London Sixties, and 3 years as columnist for Yoga Today magazine, BBC 4 Scriptwriter, author of four spiritual self-development books and two storybooks for children. 

Muz Murray