Dieren met vier poten, viervoeters genoemd, zijn veerkrachtiger dan mensen, en hoewel het moeilijk te geloven is, is het verlies van een poot in sommige gevallen niet meer dan een klein ongemak!

Zelfs wilde dieren kunnen zich zonder medische hulp redden of zijn misschien zo geboren - een eland met drie poten in Alaska werd bijvoorbeeld gezien terwijl hij een kalf zoogde, en een gezonde Sumatraanse tijger met drie poten werd gezien in het Tesso Nilo National Park in Indonesië.

Ze overleven. Omdat dieren een aantal mechanismen hebben die hen in staat stellen op drie poten te overleven.

Een evenwichtsoefening

De meeste driebenige dieren kunnen prachtig balanceren zonder die vierde poot, en ondanks het feit dat dierenartsen over de hele wereld dagelijks talloze pootamputaties uitvoeren, raden ze zelden aan de ontbrekende ledemaat te vervangen door een kunstpoot.

Wanneer een viervoeter een poot verliest, houdt hij zijn evenwicht door een 'driepoot'-houding aan te nemen door de ongepaarde poot naar het midden van zijn lichaam te plaatsen, om het gewicht gelijkmatig te verdelen. Deze evenwichtsoefening is bijzonder goed voor dieren met lange staarten, zoals katten, eekhoorns, vossen, enz., aangezien zij de staart als tegenwicht gebruiken en gewoonlijk geen probleem hebben om te lopen, te springen en te rennen.

De meeste dieren kunnen overleven en hun natuurlijke gedragingen, zoals voortplanting en het grootbrengen van hun jongen, net zo goed uitvoeren als dieren met vier poten. En in tegenstelling tot de mens, die er jaren over doet om te herstellen van een verloren ledemaat, past hij zich snel aan en komt hij verrassend snel terug, op voorwaarde dat de rest van zijn systeem gezond is.

In het wild zal een solitaire carnivoor met een ontbrekende poot het misschien niet zo goed doen, maar vaak zal zijn roedel naar hem omzien. Zo zullen roedelleden van wilde honden niet aarzelen om voedsel en bescherming aan te bieden, en aangezien de sterkte van hun roedel grotendeels wordt bepaald door de grootte, is het in hun eigen belang om de roedel sterk en gezond te houden.

In een onderzoek naar de langetermijneffecten van amputatie bij honden, uitgevoerd door het College of Veterinary Medicine van de Universiteit van Georgia, zei 91% van de eigenaren dat hun hond geen emotionele veranderingen vertoonde na de amputatie. De studie, gepubliceerd in het Journal of the American Veterinary Medical Association in 2015, meldde ook dat 78% van de eigenaren zei dat het herstel en de aanpassing van hun hond hun verwachtingen overtrof.

Maakt het uit welke poot verloren is?

Tot op zekere hoogte zou hun overleving kunnen afhangen van welke ledemaat ontbreekt. Het is vermoedelijk gemakkelijker voor het dier als de ontbrekende poot een van de achterpoten is, omdat de ene overgebleven poot de kracht en het extra gewicht vrij gemakkelijk aankan.

Maar voor vossen, tijgers, beren en andere dieren die hun voorpoten gebruiken voor gespecialiseerde activiteiten zoals graven of het vangen van prooien, kan het verlies van een voorpoot hun overlevingskansen belemmeren.

Specialisten zeggen dat er geen bewijs is dat dieren hetzelfde lijden als mensen na het verlies van een ledemaat en voor zover we kunnen zien, lijken ze het helemaal niet te missen.

Desondanks zien eigenaren van gezelschapsdieren euthanasie vaak als humaner dan amputatie. Ze zijn misschien bang dat hun viervoeter in een driepoot veranderen het dier zou veroordelen tot een leven van beperkte mobiliteit en depressie.

Maar dat is helemaal niet waar - ze kunnen nog steeds een heel normaal en gezond leven leiden, dus het is zeker de moeite waard om ze die kans te geven.

Sommige dieren doen hun eigen amputatie!

Zelfamputatie wordt in de eerste plaats gebruikt om aan roofdieren te ontsnappen, maar kan ook in andere lastige situaties worden toegepast, bijvoorbeeld als een insect met zijn poot vastzit in boomsap, of als een spin vast komt te zitten tijdens het vervellen, en inktvissen maken een salto of trekken een scherpe ruk in de tegenovergestelde richting om los te komen van een ledemaat dat vastzit in de kaken van een roofdier of dat gewoon te verward is om los te komen.

Plotseling een ledemaat afhakken lijkt ernstig, maar veel dieren kunnen verloren ledematen laten aangroeien, zoals salamanders (die ook hun ogen en hart kunnen laten aangroeien), octopussen en krabben.

Zeesterren planten zich bijvoorbeeld ongeslachtelijk voort door een arm te laten vallen die uiteindelijk in een andere zeester evolueert, dus het is niet allemaal slecht!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan